Amy - Als een droom werkelijkheid wordt
Het verhaal begint op 6 oktober 2003. Toen werd ik, Lisa, geboren. Al vanaf iets na mijn geboorte was ik gefascineerd en geïnteresseerd in dieren. Mijn oma had twee honden waarmee ik heel veel bezig was en heel graag mee ging wandelen. Mijn interesses wisselden door de jaren maar mijn liefde voor honden verminderde niet. Regelmatig kwam de vraag of ik een hondje kreeg. We keken af en toe eens naar het aanbod van de omliggende asielen maar verder dan dat kwam het niet. Mama en papa waren bang voor de problemen die een hond met zich mee zouden brengen. Intussen verhuisden we naar een appartement daar we een huis lieten bouwen. We hadden plots veel tijd. Wilden we echter iets doen, dan waren we verplicht om naar buiten te gaan. Waarom dan geen hondje in huis nemen? Dat was misschien een goede reden om naar buiten te gaan en te bewegen. We gingen naar een asiel daar papa geen puppy wilde maar een ‘afgedankte’ hond wilde helpen. Het bezoek aan het dierenasiel viel echter tegen. De mensen waren weinig realistisch en vonden dat de hond ’s nachts op het bed moest liggen waardoor papa er met een slecht gevoel buiten ging.
Op een zondag morgen ging ik met mijn pony rijden en op de terugweg reed papa even langs het windhondenplein dat vlak bij ons appartement ligt. Papa en ik waren enorm gecharmeerd door de wippets en greyhounds en hij herinnerde zich dat hij er ooit iets van op TV gezien had. Greyhounds die in Spanje in ellendige omstandigheden leefden en door bepaalde organisaties naar België gehaald werden. Terug thuis gekomen werd de computer erbij gehaald en via GOOGLE naar info gezocht. Greyhounds in nood was de eerste site die opdook. De honden stonden er echter een beetje zielig bij. En toen kwamen we op de site van Galgo Aid Europe. De honden stonden er heel mooi op maar het waren geen Greyhounds maar Galgo’s. Wat is een Galgo dachten we ? Aandachtig namen we de hele site door, lazen al de informatie en keken naar de aangeboden honden. Het is een mooie, verzorgde en informatieve site. Onze aandacht viel op de hond Amy. Een prachtig diertje met een beschrijving die volledig naar onze wens was.
Papa nam dadelijk contact op met kennissen die een Ierse Greyhound geadopteerd hadden en al jaren ervaring met Greyhounds hadden. We gingen er al de volgende dag op bezoek om eens te kijken en te horen of dit type hond zou voldoen aan onze verwachtingen. Al vlug hadden we door dat als er een hond zou komen het een windhond zou worden. Thuis hebben we dadelijk een contactformulier ingevuld om een adoptie procedure te starten. Mama telefoneerde enkele keren met de mensen van Galgo Aid en wat later kregen we het bezoek van Viviane. We hadden een heel open en leuk gesprek. Geen opdringerigheid of eisen dat de hond ‘s avonds in bed zou moeten eindigen zoals bij het asiel. Al snel na haar bezoek kregen we het goede nieuws dat we Amy mochten adopteren. Ze was bij een gastgezin. We kregen hun telefoonnummer en mama legde contact om kennis te maken met Amy. Het bleken prachtige mensen te zijn. Vriendelijk, lief en met een heel groot hart voor dieren. Doch steeds met de juiste en gezonde verhouding tussen mens en dier te respecteren. Het klikte dadelijk met Amy. We reden die avond heel fier en gelukkig naar huis. Echter nog zonder Amy maar toch al een beetje met het gevoel deel uit te maken van een grote en liefdevolle familie.
We hebben nog enkele dagen moeten wachten eer we Amy definitief konden gaan halen maar het geluk was groot toen eindelijk de dag aanbrak. Waar mensen zijn die iets winnen zijn er ook vaak die iets verliezen. Het opvanggezin moest Amy weer afstaan. Het afscheid was zwaar en emotioneel.
Op de terugweg was Amy heel braaf in de auto maar thuis was ze toch wat onwennig. Het heeft een goede week geduurd voor dat ze zo goed als aangepast was aan haar nieuwe gezin en leefritme. Intussen is ook ons doen en laten veranderd maar we kregen er een fijne vriend voor terug.
De adoptie van Amy via Galgo Aid Europe was een heel fijne ervaring. Toffe, gemotiveerde mensen die hun vrije tijd opofferen en steeds het beste met hun dieren voorhebben. Dit in tegenstelling tot broodfokkers die er vooral naar streven om zoveel mogelijk puppies te verkopen, waar die dan ook terecht mogen komen. Het respect dat de mensen voor je hebben en uiten wanneer je een hond geadopteerd hebt krijg je er gratis bij en dat is veel meer waard dan de gedachte dat haar vader of moeder de een of andere kampioen is.
Hennie, Petra, Lisa en Lucas
