Bombon is nu Jupke
In december 2010 werd Bombon door GAE gereserveerd, hij zat toen als kleine pup in het asiel van Ibi. Bombon werd gevonden in een park in Spanje, achtergelaten samen met zijn zusje Alba. In Spanje worden de honden van de protectora's zelden geadopteerd, dus zoals zovele hondjes verbleef Bombon bijna een half jaar in het asiel van Ibi. Pas in mei 2011 konden we Bombon naar Belgie halen, waar hij tijdelijk werd ondergebracht in een opvanggezin.
Zijn nieuwe baasjes vertellen :
Op een zaterdagochtend in juli, lekker nog in bed zittend met een kop koffie en de krant viel ons beider oog onafhankelijk van elkaar op de foto en het bericht over Bombon in de rubriek ‘Baasje gezocht’ van het Belang van Limburg.
Effe later bleek dat we allebei dezelfde onuitgesproken gedachte hadden. Zou dat iets voor ons zijn ? Als speelkameraadje voor Amy, onze 1 jaar oude Gordon Setter (een teefje). We hadden al langer het gevoel dat Amy behoefte had aan een speelkameraadje. Zou Bombon de juiste match zijn ? Marlou meteen gebeld naar het nummer wat bij het artikeltje stond. Het was effe druk en we zouden over een uurtje teruggebeld worden. En dat telefoongesprek voelde al meteen goed. Afspraak gemaakt dat een vrijwilliger ons zou komen bezoeken om onze situatie te bekijken. De resultaten van het huisbezoek zouden worden besproken binnen de vereniging en binnen een paar dagen zouden wij bericht krijgen of alles OK was en we in aanmerking konden komen om een hond te adopteren. Ook zouden we advies krijgen welke honden van Galgo Aid het meest in aanmerking kwamen gezien onze situatie.
2 dagen later kregen we dan het verlossende telefoontje en het advies. Bombon en Suerte zouden het meest geschikt zijn en een paar dagen later op een regenachtige zaterdagavond zouden wij en Amy kennis kunnen maken met beide hondjes. Een klein misverstand bleek, want alleen Bombon was aanwezig, samen met zijn pleegouders. Amy en Bombon moesten echt aan elkaar wennen, maar na een uurtje was iedereen overtuigd en werd de knoop doorgehakt, het werd Bombon !
Effe later zaten Amy en Bombon gebroederlijk naast elkaar achteraan in de auto. De kinderen vonden Bombon eigenlijk niet zo’n mooie naam en nog voor we thuis waren was hij omgedoopt tot Jupke (spreek uit als in Jupiler). En zo werd Bombon Jupke.
En eigenlijk vanaf het allereerst moment ging het goed. Twee nachten heb ik beneden geslapen op de bank, met Jupke op een dekentje en Amy in haar bench. Toen had Jupke ook zijn eigen bench en dat ging prima. Amy moest effe de kat uit de boom kijken en ze voelde dat ze opeens concurrentie had. Ze kon al snel eten, maar nu werd dat secondenwerk. Hap - slik – weg, en dan meteen naar Jupkes voerbak om die ook nog leeg te eten. Jupke is veel trager in dit soort dingen. Maar nu met ieders voerbak in zijn of haar eigen bench gaat dat heel goed. Ze ravotten en spelen veel en vaak. Soms lijkt het vechten op leven en dood, om effe later gezamenlijk naast elkaar te liggen voor de bank of in het gras. Ik herken veel ‘Labrador’ kenmerken in Jupke, behalve één: het niet verzot zijn op water. Daar waar Amy consequent door elke waterplas moet lopen en ervan drinken, daar loopt Jupke er vakkundig omheen, bang voor natte poten. Qua waaksheid versterken ze elkaar. Als de één onraad merkt en aanslaat, dan valt de ander meteen bij (en omgekeerd) en rennen ze beide in volle vaart naar de ‘plek des onheils’ aan de omheining. Er is nog geen echte rangorde. Soms hebben we het gevoel dat Jupke de dominantere is, maar soms ook weer niet en houden ze elkaar in evenwicht. Wandelen met beide is nog niet echt goed mogelijk, daarvoor trekken ze alletwee, maar zeker Amy nog teveel.
Ook lijkt het erop dat ze elkaar een beetje negeren tijdens het wandelen. Op dit moment gaat Marlou om en om met hen wandelen of we gaan samen en dan heeft ieder van ons een hond aan de lijn. Wandelen vergt nog wat meer oefening en geduld, maar voor de rest is Jupke een grote aanwinst voor het gezin en Amy. Hij is rustiger dan Amy, aanhankelijker en hij heeft een guitige snuit. Terwijl ik dit verhaaltje schrijf liggen ze beide op de mat naast me te slapen, voldaan en gelukkig. We zij hardstikke blij dat we het gedaan hebben en dat we een zwerfhond een goed thuis hebben kunnen bieden. De foto’s spreken boekdelen.
