Dama

21 oktober, mijn lieve Duende is overleden. Mijn Duende-ke, mijn schatje, mijn o zo bange hondje die veranderd was in een echte deugniet… Eventjes geen nieuwe hondjes meer voor mij, heel veel verdriet en ik had nog Fiona. Ook zo’n grote schat…

Fiona begon te wennen aan het alleen zijn, ze begon weer te crossen in de tuin, kwam weer opgewekt, voor haar was het weer goed en het baasje blij natuurlijk om terug de “oude” Fiona terug te zien.

Na een halfjaar toch nog eens surfen van de ene site naar de andere site, gewoon, zomaar eens ;-) , overal zijn ze, de hondjes die een huisje zoeken, heel veel leukerds, grappige, deze-ziet-er-zo-lief-uit, mooie… Van alle soorten en maten.

Ik twijfelde, zou ik terug een 2e hondje nemen? Er was hier jammer genoeg een plaatsje vrijgekomen… Ik kwam op de site van Galgo Aid en stuurde mijn eerste mailtje naar hen (eens opgezocht) op 4 juli 2012, gewoon uit interesse :-)

Wat over-en-weer gemaild, en dat nieuwe hondje zat meer en meer in mijn hoofd. Wat info gevraagd van hondjes op de site en men stelde zelf Dama voor. Een oudje, natuurlijk mooi, meisje, grappige donkerbruine oren. Zouden we…? Oké, we doen het !

Eerst moest er nog een huisbezoek plaatsvinden door Michel, een vriendelijke meneer in gezelschap van een vriendelijke dame (op vier poten ). Ons huisbezoek was positief, joehoe !!! Dama, here we come ! Eerst de omheining in orde gebracht, de ene kant moest wat hoger. Met mijn vriend alles snel in orde gebracht en daarna afgesproken met Sonja, de opvangmama van Dama, wanneer we haar konden halen.

21 juli, een feestdag, ook voor ons want Dama kwam bij ons wonen! Zo spannend, bij aankomst zijn we begroet geweest door een leuk roedeltje waaronder Dama. Het was gezellig en aangenaam, we hebben leuk gebabbeld met Sonja en werden goed ontvangen. Toen we gingen vertrekken was het niet zo gemakkelijk, Sonja moest afscheid nemen van lieve Dama, een moeilijk momentje voor de opvangmama.

Eens thuisgekomen ging alles heel goed. Fiona ging meteen akkoord met het nieuwe gezinslid. Dama zelf moest ook eventjes aanpassen, haar draai vinden. Ze kon in het begin soms echt ijsberen (en dat voor een hond :-)). En haar, haar, haar en nog eens haar ... zoveel haar dat ze verloor, je kon de plukken er zo uittrekken. Na veel wrijven met de handschoen (met van die rubberen tjoepkes heel goede uitvinding dat!) verscheen er na enkele weken een mooi vachtje.

Dama

- smekt heel veel wanneer je haar streelt,

- kan soms brommen wanneer ze blij naar je toe loopt,

- heeft een enorme wiebelstaart die niet veel nodig heeft om te wiebelen

- is plots doof als ze nog niet heel de tuin doorsnuffeld heeft en ik graag zou willen dat ze binnenkomt,

- is blij met bezoek,

- is bang van donder en vuurwerk,

- kan het goed vinden met andere honden,

- heeft haar eigen manier van een plasje en kakje te doen, ze blijft maar vooruitlopen,

- had graag mijn konijn gepakt (en ik wil niet weten wat nog allemaal) toen het eens losliep,

- komt graag knuffelen,

- laat boerkes en soms ook al wel eens een scheetje,

- is oud maar ze weet het zelf nog niet, ze is gewoon Dama,

- huilt mee met Fiona wanneer de telefoon rinkelt en niemand hem opneemt,

- is vergeten dat ze kan blaffen denk ik,

- zou graag mee-eten uit Fiona haar etensbakje wanneer het hare op is, maar ze weet dat het niet mag. Ze wacht tot Fiona klaar is en dan mag ze het uitlikken,

- gaat heel graag gaan wandelen,

- is een echt schatje…