Ons windhondenverhaal ... hoe het allemaal begon
Ik, Sandra, ben altijd al een hondenliefhebster geweest maar in de loop van de jaren groeide mijn interesse voor de windhonden. Met afgrijzen las ik regelmatig al eens iets over de mishandelingen van windhonden in Spanje. Tot we op een zaterdag in augustus 2007 kennismaakten met de vrijwilligers van Galgo Aid, op hun infostand aan de Meir te Antwerpen. Na wat vragen te hebben gesteld, info en foldertje gekregen te hebben gingen we toch wel een beetje opgewonden naar huis ... Eens thuis volgde er al snel overleg met mijn man Danny want we wilden heel graag een dier in Nood helpen. Zodoende zijn we dus een paar weken later overgegaan tot adoptie van onze eerste Spanjaard ... en wat voor eentje ! Een galgomix puppy van 12 weken oud, “ons” Mocosa of Mowgli !
Eerlijk gezegd ... we hebben er in het begin serieus wat opvoedwerk aan gehad ! Ik denk dat er soms zelfs “groen” haar op ons hoofd groeide ! Ons mixje was een halve podenco en die vraagt wat meer aandacht en opvoeding dan een andere puppy, we hebben er veel tijd aan gespendeerd, maar….. toegegeven, het was de moeite en we kunnen haar ondertussen absoluut niet meer missen.
Ze is een ontzettend lieve, enthousiaste hond. Het opvoedwerk heeft zijn vruchten afgeworpen. Ze heeft regelmatig nog eens heeeeeel zotte kuren maar ze is onze liefste, liefste schat! De ondeugendheid is ze na 4 jaar nog niet verloren, ze kan nog veel grappen en grollen uithalen maar dat nemen we er met veel liefde bij! Het geeft een ontzettend goed gevoel dat deze puppy die samen met 6 broertjes en zusjes in een vuilnisbelt is gevonden, nu is kunnen uitgroeien tot een fantastische hond en dat we haar een fijn leven kunnen geven bij ons.
En onze windhondenpassie is nog veel groter geworden. We waren naar een paar windhondenwandelingen geweest die de vereniging organiseert en de windhondenmicrobe had ons gebeten!! Je leert veel mensen kennen, je kan elkaar wat tips geven en verhalen uitwisselen.
En zo is in juni 2011 ons galgomeisje Ariza erbij gekomen. We hadden ons ondertussen bij de vereniging opgegeven als opvanggezin maar ons eerste opvangertje, Ariza is bij ons gebleven. Ze was zodanig getraumatiseerd dat ze heel moeilijk door mensen was te benaderen. Ze moet verschrikkelijke dingen hebben meegemaakt. Ze trok zich wel enorm op aan Mowgli, ze volgde haar overal en nam aan haar een voorbeeld. Daarom hadden we besloten dat we haar bij ons wilden houden en zo kon ze bij haar steun en toeverlaat blijven. Toen ze de eerste keer na een paar weken stilletjes begon te spelen in de tuin stonden we met de tranen in onze ogen naar haar te kijken, eindelijk had ze plezier in het leven.
Ze blijft wel terughoudend en angstig naar vreemde mensen toe maar ze is toch al enorm opengebloeid. Door mij en mijn man laat ze zich al knuffelen en komt ze knus bij ons in de zetel liggen.
In maart 2011 stuurden we dit mailtje naar Galgo Aid : Hallo iedereen, in juli is ons schrikkebeesje Ariza bij ons gekomen. Na enkele maanden wachten, veeeeele lieve woordjes, veeeeel geduld is het ons gelukt, ze is gisteren EINDELIJK tegen me aan komen liggen in de zetel voor een mega grote knuffel. We dachten dat het ons niet ging lukken. Ze heeft de knuffel meer dan verdient, onze lieve schat!! En wij zijn ook helemaal in de wolken! De dag erna heb ik er nog een zoentje bovenop gekregen!! :-)))))
Mijn ouders hebben ondertussen ook al een windhondje geadopteerd, onze prachtige Manilva. Ook zij heeft wat aanpassing nodig gehad. Ze was het leven in huis niet gewoon en had in het begin een beetje verlatingsangst als ze een paar uurtjes alleen moest blijven. Maar dankzij de tips van Viviane, 1 van de nazorgverantwoordelijken van Galgo Aid, werd dit probleemje met een beetje oefenen al snel opgelost. En uiteraard is ze bij ons en onze kroost ook altijd welkom !
Ons volgend opvang”visje” Nemo is onlangs geadopteerd door een fantastisch gezin. Het gezin had al een hondje geadopteerd bij onze vereniging en vonden dat er nog wel plaats was voor nog een nieuwe schat! Ze gaan samen een geweldige toekomst tegemoet! Wanneer je een opvanghondje enkele weken bij je hebt, ben je er al enorm aan gehecht en komen de traantjes wanneer je ze moet afgeven om naar hun gouden mandje te vertrekken. Maar wat geeft het toch een ongeloooooflijke voldoening dat je ze kunnen redden hebt van dat verschrikkelijke leven in Spanje.
Je moet misschien enkele aanpassingen doen in je huis en je tuin om een windhond te kunnen adopteren maar ze zijn meer dan de moeite waard. Wij willen het aan iedereen aanraden om een hondje te adopteren en/of op te vangen, de windhondjes zijn superhondjes, ze zullen je hun dankbaarheid tonen door je er veel liefde voor terug te geven!
Sandra en Danny
Mowgli, Ariza en Ierse Setter Nala
