Adoptieverhalen

Iedere adoptie heeft wel een mooi verhaal achter zich. 

Onze adoptieverhalen zijn 1 van de meest gelezen rubrieken op onze website en de beste reclame voor onze windekindjes !
Bovendien zijn deze persoonlijke ervaringen niet alleen heel leuk om te lezen, maar bevatten ze ook een bron van informatie voor nieuwe baasjes.

Wil u ook graag uw adoptieverhaal met ons en vele anderen delen ? Stuur dan een mailtje naar bestuur@galgoaid.eu met uw verhaal en mooie foto's.

Lieve Magra

Gepost in Adoptieverhalen

FRONT-MagraIk herinner me nog heel goed toen ik Magra (inmiddels omgedoopt naar Patrasche maar ik zal ze in dit verslag om gemakshalve Magra noemen) op woensdag 6 oktober 2010 bij haar opvanggezin Gwen en Sjoerd heb opgehaald.

Ik reed er met gemengde gevoelen naar toe want thuis had ik een roedel die het goed met elkaar kon vinden, bestaande uit Erko, mijn Amerikaanse stafford, vier poezen en Biko de roodstaartpapegaai, die het gewoon was om alle dagen uit zijn kooi te komen en in huis rond te vliegen. Hij denkt dat hij de baas is, daagt de andere dieren allemaal uit en als ze te dicht komen valt hij ze aan. Ze hebben allemaal respect voor hem maar ik vroeg me af hoe Magra zou reageren. Met Erko had ze reeds vroeger contact gehad en dat was goed verlopen.

Dama

Gepost in Adoptieverhalen

Dama en co21 oktober, mijn lieve Duende is overleden. Mijn Duende-ke, mijn schatje, mijn o zo bange hondje die veranderd was in een echte deugniet… Eventjes geen nieuwe hondjes meer voor mij, heel veel verdriet en ik had nog Fiona. Ook zo’n grote schat…

Fiona begon te wennen aan het alleen zijn, ze begon weer te crossen in de tuin, kwam weer opgewekt, voor haar was het weer goed en het baasje blij natuurlijk om terug de “oude” Fiona terug te zien.

Na een halfjaar toch nog eens surfen van de ene site naar de andere site, gewoon, zomaar eens ;-) , overal zijn ze, de hondjes die een huisje zoeken, heel veel leukerds, grappige, deze-ziet-er-zo-lief-uit, mooie… Van alle soorten en maten.

Yzar en Rasta in het rusthuis

Gepost in Adoptieverhalen

honden3Met mijn vorig galgoteefje Alfa bezocht ik reeds oudjes in het Salvatorrusthuis. Maar in de lente van vorig jaar is ze jammer genoeg reeds op de ouderdom van 9 jaar overleden aan de gevolgen van Leishmania.

Lang ben ik evenwel niet zonder windekindje gebleven. In augustus 2012 vond ik Yzar op de website van Galgo Aid. Het was want men kan zeggen "liefde op het eerste gezicht". Yzar verbleef in opvang in Belgie. Bij de kennismaking bleek dat ze toch nog een beetje timide maar mijn jarenlange ervaring als honden (mensen) opvoeder en het feit dat zij zich uit zichzelf herstelde, deed mij er toe besluiten haar een kans te geven. Binnen de kortste keren werd Yzar mijn beste maatje. Na een drietal weken aan mekaar te wennen en met haar nieuwe omgeving op een rustige manier kennis te hebben gemaakt, besloot ik dat de tijd rijp was om haar het rusthuis eens te laten ontdekken.

Van Mery naar Amy

Gepost in Adoptieverhalen

Mery AmyHallo, Ik ben Amy en dit is mijn verhaal met een happy end dat begint in Spanje ...

Net zoals zovele galgootjes op het einde van het jachtseizoen, was ik niet langer gewenst. Gelukkig voor mij kwam ik terug bij Arca de Noa en stelde Mateo me voor aan Galgo Aid Europe. Zo maakte ik al snel de reis naar Belgie en mocht ik de kneepjes van het 'familie honden vak' leren bij Lily en Rony te Koksijde, mijn opvanggezin. Bij Lily en Rony had ik ook veel hondenvriendjes en met Ralf kon ik lekker ravotten maar ook heerlijk dicht naast mekaar liggen luieren.

Reeds een paar weken later kwamen mijn nieuwe mama en papa mij bezoeken, samen met Kenzo, die mijn nieuwe broertje zou worden.

Een Uniek verhaal Dylan & Sheriff

Gepost in Adoptieverhalen

Dylan en Sheriff in de tuinBeste allemaal, mag ik jullie voorstellen: Sheriff en Dylan, de twee schatjes die bij ons gezin horen sinds december 2012.

Wat begon met het bijwonen van de Andalusische paardenshow op de dierenhappening te Genk, heeft uiteindelijk geleid tot de adoptie van twee Galgo's van GAE ! Mijn man en ik wandelden die dag samen langs de standen en kraampjes; onze zoon en zijn vrienden namen een andere route. We spraken af 's middags in het cafetaria. En ja hoor: "Of we die mooie viervoeter met guitige oogjes en kort staartje ook hadden gezien?" Mijn man en ik hadden inderdaad ook gefascineerd staan kijken naar die prachtige, jonge hond.

En alle drie dachten we hetzelfde. Het was nu al twee jaar geleden dat onze trouwe labrador Pluto was overleden. Misschien wel tijd voor een nieuw avontuur? Maar we wilden zeker niets overhaast beslissen en dus gingen we nog een keer samen naar de infostand van GAE. De medewerkers waren allemaal even vriendelijk en hebben ons op de hoogte gebracht van de structuur en de werking van de organisatie. Wat ons daarin vooral aansprak was 'het welzijn van het dier' dat steeds centraal staat.

Beau vertelt over zijn nieuwe broertje Atilla

Gepost in Adoptieverhalen

Atilla2Hoi iedereen, hier ben ik weer de Nico euh nee nee, ik heet Beau nu ;-)

Intussen ben ik bijna 10 maanden hier in Belgie en ik heb het erg naar mijn zin. Mijn baasjes zijn zo tevreden over mij en vonden dan ook dat het tijd werd voor een extra knuffelvriendje voor hen en mij. Nu hebben ze toch wel een bruine "Pigglie Wigglie" geadopteerd zeker ?

Ze hadden hem gezien op de website van Galgo Aid Europe (waar ik ook van kom he) en waren direct verkocht toen ze zijn snuit zagen. Zijn naam is Atilla en hij komt van het asiel van Kimba te Chiclana.

Amy - Als een droom werkelijkheid wordt

Gepost in Adoptieverhalen

AmyHet verhaal begint op 6 oktober 2003. Toen werd ik, Lisa, geboren. Al vanaf iets na mijn geboorte was ik gefascineerd en geïnteresseerd in dieren. Mijn oma had twee honden waarmee ik heel veel bezig was en heel graag mee ging wandelen. Mijn interesses wisselden door de jaren maar mijn liefde voor honden verminderde niet. Regelmatig kwam de vraag of ik een hondje kreeg. We keken af en toe eens naar het aanbod van de omliggende asielen maar verder dan dat kwam het niet. Mama en papa waren bang voor de problemen die een hond met zich mee zouden brengen. Intussen verhuisden we naar een appartement daar we een huis lieten bouwen. We hadden plots veel tijd. Wilden we echter iets doen, dan waren we verplicht om naar buiten te gaan. Waarom dan geen hondje in huis nemen? Dat was misschien een goede reden om naar buiten te gaan en te bewegen. We gingen naar een asiel daar papa geen puppy wilde maar een ‘afgedankte’ hond wilde helpen. Het bezoek aan het dierenasiel viel echter tegen. De mensen waren weinig realistisch en vonden dat de hond ’s nachts op het bed moest liggen waardoor papa er met een slecht gevoel buiten ging.

Hoe het voor ons allemaal begon - Ayla

Gepost in Adoptieverhalen

Ayla in opvanggezinHoe het voor ons allemaal begon…

Het werd voor ons al snel duidelijk dat wij niet zonder een extra leventje in huis konden na onze grote stap om te gaan samenwonen in het begin van deze zomer. De stilte en het gebrek aan levendigheid heeft onze Ayla meer dan verwacht ingevuld en we genieten elke dag van haar aanwezigheid, knuffels, kusjes en zottigheid!

Vastberaden om een lieverd een tweede kans te geven gingen we via het internet op zoek naar dat speciale wezentje….Ons Ayla…amai die sprong er nogal uit…met haar brede glimlach en haar stralende ogen wisten we meteen dat zij diegene was waar wij wilden voor gaan.

We keken er enorm naar uit om je een eerste keer te ontmoeten en toen die dag aanbrak hebben we gemerkt hoe liefdevol jouw opvanggezin met jou was. 

Ons windhondenverhaal ... hoe het allemaal begon

Gepost in Adoptieverhalen

FRONTIk, Sandra, ben altijd al een hondenliefhebster geweest maar in de loop van de jaren groeide mijn interesse voor de windhonden. Met afgrijzen las ik regelmatig al eens iets over de mishandelingen van windhonden in Spanje. Tot we op een zaterdag in augustus 2007 kennismaakten met de vrijwilligers van Galgo Aid, op hun infostand aan de Meir te Antwerpen. Na wat vragen te hebben gesteld, info en foldertje gekregen te hebben gingen we toch wel een beetje opgewonden naar huis ... Eens thuis volgde er al snel overleg met mijn man Danny want we wilden heel graag een dier in Nood helpen. Zodoende zijn we dus een paar weken later overgegaan tot adoptie van onze eerste Spanjaard ... en wat voor eentje ! Een galgomix puppy van 12 weken oud, “ons” Mocosa of Mowgli !

Eerlijk gezegd ... we hebben er in het begin serieus wat opvoedwerk aan gehad ! Ik denk dat er soms zelfs “groen” haar op ons hoofd groeide ! Ons mixje was een halve podenco en die vraagt wat meer aandacht en opvoeding dan een andere puppy, we hebben er veel tijd aan gespendeerd, maar….. toegegeven, het was de moeite en we kunnen haar ondertussen absoluut niet meer missen.

Adoptieverhaal van ons Sally, nu Nina

Gepost in Adoptieverhalen

Sally2Cindy, Sally (nu Nina) haar adoptiemama vertelt : Ik heb altijd al graag windhonden gezien maar net zoals veel mensen dacht ik altijd dat een winhond uuuuren moet kunnen wandelen of een mega grote tuin nodig heeft om zich in uit te leven. Toen ik de Galgo ontmoette van een vriendin was ik op slag verliefd. Vooral die zachte blik en lieve, rustige houding raakten me. Ik was echt verbaasd te zien hoe rustig deze hond was in huis. En mijn verbazing werd nog groter toen ik hoorde dat haar hond genoeg had aan een dagelijkse wandeling van een half uurtje tot een uur en dat een keer 5 minuten gek doen en spelen in de tuin voldoende waren om de rest van de dag een rustige hond in huis te hebben. Zo begon het bij mij echt wel te kriebelen om er zelf ook ééntje te adopteren!

Login

Wij danken

  • Sponsor-ThermoHeizung
  • Sponsor-Bananas
  • Sponsor-Europremiums
  • Sponsor-Hilferd

Wij Danken

  • Sponsor-Goormans
  • Sponsor-VanDenBroeck
  • Sponsor-Immobilli