Dagboek Mina

De details over dit lieve fantastische dappere meisje waarvan een pootje geamputeerd werd leest u hier, in haar dagboekje. Wij danken iedereen die een bijdrage gestort heeft om Mina haar operatie mee te betalen. Tevens bedanken wij haar opvangmama, voor de fantastische zorgen, de tijd, het geduld en de liefde & het prachtige dagboek !

Dagboek Mina, geschreven door opvangmama Nancy

11 juli : Aankomst Cosmina. Het wasdruk verkeer dus we waren maar net op tijd op de airport om ons meisje te verwelkomen. Aarzelend kwam ze uit de bench, met een vergrijsd snoetje en schrikwekkend mager. Zoo mager dat we bang waren haar vast te nemen. Heel de weg naar huis heeft ze rustig op de achterbank gelegen. Thuis gekomen, heel mijn bende in de tuin bij mijn moeder gezet om haar rustig het terrein te laten verkennen en dan stilletjes aan de rest er bij gelaten. En dan verbaast het je elke keer weer hoe slim die beestjes toch zijn. Instinctief voelen ze dat dit hondje niet gezond is en dat ze haar gerust moeten laten. Vermits ze niet te fris rook heb ik toch besloten om haar een douche te geven wat ze vrij goed toeliet. Heb haar daarna voorzichtig lekker drooggewreven, voorzichtig om haar zeker geen pijn te doen. Heb haar op haar bedje gelegd en warm ondergestopt met een fleecke. In de loop van de avond nog een paar keer opgepakt en buiten gezet om een plasje te doen en als je haar dan wankelend van zwakte ziet rondlopen dan breekt je hart.... Heel de nacht is ze braaf op haar bedje blijven liggen,om een uur of zes ben ik even wezen kijken en toen sliep ze nog altijd lekker onder haar fleeceke.

 

12 juli : 's Morgens rond een uur of acht haar direkt buiten gezet om een plasje te doen nadat ze mij al kwispelend had begroet. Wat zijn deze dieren toch vergevingsgezind na al wat ze hebben meegemaakt ! Ze heeft ook een flink ontbijt naar binnen gewerkt wat mij hoop geeft dat ze binnen de kortste keren toch wat zal aansterken. Je merkt nu al dat ze een aanhankelijk en vrolijk meisje gaat worden.

13 juli : Ik werd vannacht wakker van 1 van mijn honden die buiten stond te blaffen in een poging om de ganse buurt wakker te maken ... dus ik zwaaide mijn benen uit bed en landde met mijn voeten op iets warms .... Uiteraard direkt het licht aangedaan en wie lag daar op de harde grond ? Juist ja, Mientje. Blijkbaar had ze me toch gemist en besloten om naast het bed te gaan liggen. Ocharme de duts met haar knokig lijfje op die harde vloer. Dus naast het bed ligt vanaf nu een zacht kussen met een warm fleecke erop. 's Morgens rond een uur of 8 opgestaan en Mientje lag nog altijd naast bed zachtjes te kwispelen. Zodra ik de slaapkamer verliet trailde ze achter me aan. Nadat ik haar buiten in de tuin gelaten had, inspecteerde ik binnenshuis alles, maar geen ongelukjes binnen en dat alles 2 nachten op een rij. Nergens plasjes en ook overdag niet, wat is het toch een flinke meid. Heb ook ontdekt dat ze aan haar linkervoorpootje een rare teen heeft,die wijst naar buiten.

14 juli : Ondertussen de vierde dag met Mientje die zo braaf en lief is. Eten is tot ieders verwondering hier iets dat haar tot hiertoe niet echt interesseert,met enig aandringen doet ze het wel maar dan moet het wel rustig zijn rondom haar want als je niet oplet dan eet één van de andere deugnieten het op. Vermits ze zo extreem mager is krijgt ze speciaal versvoer om haar op krachten te laten komen want ze zakt gewoon door haar poten van zwakte. Het zal nog wel even duren voor dit meisje sterk genoeg is om geopereerd te worden aan haar pootje.

15/16/17 juli : Ik wist donderdag al dat deze dagen niet leuk zouden worden voor de hondjes,een nieuwe vloer in mijn tuinhuis en het terras ervoor veranderen. Druk,druk,druk dus en het gezin van mijn jongste dochter dat het weekend zou blijven. Ik vreesde het ergste voor Mina maar van al de drukte heeft ze zich niet al te veel aangetrokken en is rustig haar gangetje blijven gaan, het enige probleem was haar laten eten met al die drukte. Zij,met haar tenger lijfje, kan het zich niet permiteren om een maaltijd over te slaan. Dit weekend heeft ze weer bewezen wat een rustige,evenwichtige prachtige galga zij wel is.

18 juli : Sinds gisteravond is het hier weer rustig in huis,al het volk verdwenen,de werken gedaan en volgens mij zijn de honden daar niet rouwig om ! Vanmorgen en vanavond heeft Mientje lekker gegeten,ik heb ook de indruk dat ze al wat is bijgekomen en haar vacht is niet meer zo dof of is dat wat ik wil zien? Ze loopt ook lekker op haar eentje naar buiten om even in de tuin te snuffelen en komt zonder aarzelen ook weer terug binnen.

19 juli : Vanmorgen met al de woefen gaan wandelen behalve mijn oudste(die kan dat niet meer) en mijn mindervalide en natuurlijk ons Mientje want die kan dat ook niet aan. Maar je had haar kopje moeten zien toen ze besefte dat ze niet met me meekon ! Het was dat de rest het nodig had om hun pootjes te strekken anders was ik direkt thuis gebleven. Waarom ik in godsnaam een logeerbed heb aangeschaft voor haar is me een raadsel want mevrouwtje ligt liever in die mand met dat grote, zachte kussen.Als ze dan binnenkomt van de tuin en haar mand is bezet dan blijft ze er rond draaien en naar mij kijken om te zeggen "gooi die eruit! Ik wil daarin".

20 juli : Gisteravond en vanmorgen wou Mientje niet eten heb dus een kip gekookt en die ging er vlot in maar dat kan dus niet altijd want dan krijgt ze haar vitamientjes die ze zo nodig heeft niet allemaal binnen. Ben dus naar de apotheker geweest om Nutrigel-plus te halen,dit is een gel die boordevol bouwstenen zit en ook de eetlust opwekt in de hoop dat ze morgen als een uitgehongerde wolf op haar eten vliegt. Nou ja hoop doet leven nietwaar? Niet dat zij ervan wakker ligt hoor, ik wou dat ik haar kleine eetlust had dan zou ik ettelijke kilo's minder wegen. Het goeie nieuws vandaag is dat ik een snoepje heb ontdekt dat ze wel graag lust namelijk gedroogd runderhart en vermits dit de laatste waren die ik in stock had,heb ik onmiddelijk 4 zakken van een halve kilo voor haar bestelt ! Owee de mensen die haar in de toekomst in hun hart willen sluiten zij krijgen een echte fijnproever in huis !

21 juli : Mientje was vanmorgen nog geen uitgehongerde wolf maar ze heeft gegeten en zelfs 3 keer vandaag. Ze is ondertussen ook al de andere manden aan het proberen om te zien welke het zachtste ligt. De stofzuiger vindt ze maar niks maar als ze in haar mand ligt kan ik langs haar heen zonder dat ze gaat lopen dat is dus regelmatig stofzuigen met de franse slag, ik weet het dat trekt op niets maar als ze dan zo zalig ligt wil ik haar echt niet storen. Ze komt ook zelf vragen achter knuffels
op haar eigen bescheiden manier, het is gewoon een superlief en gemakkelijk madammeke.

22 juli : Ik ben tijdelijk tot permanente babysitter gebombardeerd dit tot groot ongenoegen van mijn honden. Zo’n kleine dreumes van 1,5 jaar die overal met z’n vingers aanzit en constant rondloopt wat gaat dat geven ?

23/24 juli : Al de honden zijn uit hun doen want er is Oshra geleerd om lief voor de hondjes te zijn en dat wil ze nu ook doen. Mientje heeft het al opgegeven om telkens van haar plaats weg te gaan als ze die kleine ziet aankomen. Ze weet intussen dat Oshra voorzichtig is.

25 juli : Joepie Mienemientje begint aan de routine van de keuken te wennen. Als ik aan de honden hun eten begin, wordt ze ook onrustig en komt ze kijken. Ook doet de Nutriplus gel zijn werk want ze begint meer en meer met smaak te eten.

26 juli : Vandaag ben ik gans de namiddag weg geweest en onze flinke meid heeft het goed gedaan, geen gehuil niks stuk, kortom ze heeft zich perfect gedragen !

27 juli : Ik ben zo bezig om Mientje gezond te krijgen dat ik de kleine details blijkbaar mis. Ik kreeg vandaag bezoek van mensen die Mina gezien hadden op haar eerste dag bij mij en die vonden dat zij er al zoveel beter uitzag ! Geen schilfertjes meer en al flink in gewicht toegenomen ! Hip hip hoera :-)

28 jul i : Mientje krijgt duidelijk meer levenslust. Vandaag was ze in de tuin voorzichtig aan het spelen met faraon.

29 juli : Bijna 3 weken is ons Mientje in België bij mij in opvang. Vandaag een drukte van jewelste in huis met een hoop bezoek, Faraon stopt zich dan weg maar Mientje niet. Die blijft rustig in haar mand liggen, ze is dan wel wat verlegen als ze haar willen aaien maar laat ze toch begaan.

1 aug : Vandaag Mientje met een rubber handschoen voorzichtig geborsteld er kwam geen eind aan!

2 aug : Ons Mina krijgt een slechte gewoonte, nou ja ik kan het haar niet kwalijk nemen vermits ze het ziet van de andere honden. Als ik ga wandelen, moet ik er altijd een paar thuis laten die het fysiek gewoon niet aankunnen zo ook ons Mientje. Als ik dan vertrek hebben ze de kwalijke gewoonte om een huilconcert te doen en tja ons Mienemien do innen gevlucht in de veronderstelling dat alle honden mee binnen waren. Fout dus, ons Mientje niet ... maar daar kwam ik pas achter na een kwartier of zo. Stond die zotte trees voor het hondenluik zielig te kijken kletsnat, net een verzopen kip. Conclusie: het gebruik van het hondenluik zit er nog niet echt in.

4 aug : Vanmiddag niet thuis geweest. Bij thuiskomst kwam mijn moeder die naast me woont me te vertellen dat Mientje me echt mist als ik weg ben en het grootste gedeelte van de tijd in de tuin op wacht ligt tot ik terug ben. Wat een lieverd hé.

5 aug : Ons Mientje haar culinaire smaakpallet is zich aan het uitbreiden! Zo vindt ze een gehaktballetje als tussendoortje niet slecht ook een bullenpees om op te kauwen valt niet te versmaden and last but not least zo af en toe een lekker stukje beemsterkaas dat van vrouwke haar boterham valt daar zeg ik ook niet nee op.

8 aug : Daar gaan we weer ... Mientje wil weer niet eten.

9 aug : Vanmorgen heeft ze haar potje na lang snuffelen toch opgegeten. Zo zie je maar weer hoe belangrijk die routine is !

10 aug : Rond de middag vertrokken met Mientje naar de dierenarts. De autorit vindt ze dus duidelijk niet zo leuk, dan begint ze te hijgen en kwijlen, een beetje wagenziek misschien ? De conclusie van dierenarts Iris blijft hetzelfde nl. dat Mientje haar pootje zo niet kan blijven. Hoewel ze nooit piept of jankt, heeft ze er blijkbaar wel pijn aan, dit kwam aan het licht toen de DA met haar poot manoeuvreerde. Ze was wel erg verwonderd dat Mientje er toch op rondliep. Maar omdat ze ook heel rustig is en veel slaapt wordt er toch gedacht dat ze gelukkiger zal zijn als ze van de pijn verlost zal zijn. Een hond is niet zoals een mens als wij een pootje kwijt zijn zijn we hulpeloos maar een hond of kat kan perfect functioneren met drie pootjes. Nog wel een maandje wat aansterken voor de operatie kan doorgaan.

11 aug : Ons Mina is helemaal uit haar doen na het bezoek aan de DA ... eten is weer terug uit den boze en snoepjes worden niet bekeken ... wat een gevoelig meisje is ze toch.

12 aug : Mientje wordt hoe langer hoe aanhankelijker, als ik naar de tuin ga weet ze niet hoe rap ze mee buiten moet. Als ik dan het onkruid aan het uittrekken ben komt ze duwen met haar snuitje, heel bedeesd, om aandacht en als je haar dan aait over haar bolletje en zachtjes langs haar buikje streelt zou je zweren dat ze aan het spinnen is als een poes.

15 sep : ons Mina haar pootje werd geamputeerd. Hierbij de eerste fotookes van ons Mientje na de operatie.Ze is momenteel nog altijd heel suf en veel leven zit er niet in maar ze heeft daarstraks nog morfine gehad dus dat is wel normaal.

Za 24 sept : Mientje stelt het goed maar de operatie is toch zwaarder geweest dan voorzien door botsplinters omgeven door litteken weefsel wat allemaal verwijderd moest worden. Hierdoor heeft de operatie ook langer geduurd en heeft ze heel wat bloed verloren.Ze heeft 1 nacht in het ziekenhuis moeten doorbrengen maar is nu gelukkig terug bij ons. Haar eerste stapjes zijn gezet. Ik heb haar wel naar buiten moeten dragen maar ze is zelf naar binnen gegaan zoals je op het filmpje kunt zien. De rest van de bende is eigenlijk heel voorzichtig met haar alsof ze het weten.

Zo 18 sept : We zijn weer helemaal terug bij af wat eten betreft. Vanmorgen bij Delhaize maar vlug een kip gaan halen om te koken en die ging er lekker in.Ook moet ik morgen terug naar de DA want haar wond zelf staat erg mooi maar een gedeelte van haar buikje staat helemaal gespannen en daar hebben zich een paar kleine gaatjes gevormd.

Ma 19 sept : Vanmorgen naar DA geweest en tja ons meisje heeft toch een ontsteking.Dus vanaf vandaag volstaan de pillen antibiotica niet en moet ze dagelijks ingespoten worden, ook moet de wond ingepakt worden zodat ze er niet aan kan likken. Nu loopt ze rond met een sexy netkous en verband erin dat ik om het uur of zo verschoon want er komt heel veel vuiligheid uit. Maar verder doet ze het heel goed, veel honden zijn van zo een ontsteking erg ziek maar ons dappere Mien niet. Ze begint ook erg vlot rond te lopen dus dat komt dik voor elkaar!

Di 20 sept : Heb ook maar weer een tube Nutriplus gaan halen om haar de nodige vitamientjes te geven en haar eetlust wat op te wekken.Die scheen te helpen want ze heeft lekker op een bullenpees liggen kauwen. Vanmiddag ook naar DA geweest voor haar spuit en het zag er al beter uit, DA gaat pillen voor haar bestellen dus morgen nog eens voor spuit en dan haar zwaardere medicatie thuis oraal toedienen. Iets wat ze dus niet leuk vind en vermits ze niet te verschalken is met eten moet ik al haar pillen in haar keel stoppen.

Woe 21 sept : Het eten begint weer stilletjes op gang te komen, mocht ook wel want Mientje was weer erg vermagerd.

Do 22 sept : Het begint nu erg te vlotten, haar eetpatroon is weer normaal de eigenlijke wond staat erg mooi en de ontsteking begint af te nemen. Als de gaatjes in haar buik die ondertussen één gat zijn geworden uiteindelijk niet vanzelf dichtgaan dan moet daar nog iets aan gedaan worden en dan is ons meisje weer als nieuw want ze loopt nu veel beter dan voor haar operatie.

Vrij 23 sept : Vandaag was de eerste dag dat ze me zat op te wachten in de tuin toen ik terug kwam van de wandeling en al kwispelend aan kwam lopen. Heel deze laatste week die toch heel traumatisch voor haar was heeft ons Mien zich perfect gedragen.Zo een lieve brave galga heeft al die miserie zeker niet verdiend, als alle mensen nu toch maar eens een beetje respect konden opbrengen voor alle levende wezens en niet alleen voor zichzelf dan konden toestanden zoals deze vermeden worden.

Za 24 sept : Haar wond gaat goed dus hoop dat de gaatjes niet genaaid moeten worden. Maar ze zou best iets levendiger mogen zijn.

Zo 25 sept : Als je spreekt van een luie galgo, nou dan is Mien er één. Ze is gewoon niet van haar bed weg te slaan hoewel ze al heel goed weet te lopen op haar drie pootjes.

Ma 26 sept : Verwend dat ze is!!! En ze weet het hoor, als je met haar etenspot afkomt en het is niet naar haar zin dan kijkt ze je aan met zo’n superzielige blik en draait haar hoofdje weg. Ik natuurlijk bezorgd want ze is momenteel toch weer te mager dus pluizen we de kip, die speciaal (elke dag) voor haar gekookt word in een lekker bouillonnetje, in haar etenspot en proberen we nogmaals. En ja Zenne, met kip wordt hij wel gegeten.

Di 27 sept : Vandaag naar dierenarts geweest en alles ok ! Nog een weekje of zo Antibiotica nemen en dan nog eens terug om te zien of de gaatjes helemaal dicht zijn. Dus duimen maar.

Woe 28 sept : Vanmiddag lekker in de tuin gezeten met zen allen en ons Mien kon haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en heeft dus heel de middag lekker mee buiten gelegen.

Do 29 sept : Vandaag was ze erg actief, heeft veel rondgelopen in de tuin, binnen en buiten, trap op en af. ‘s Avonds was ze zo moe dat ze weigerde om van haar bed af te komen om een plasje te doen.

Vrij 30 sept : Het laatste gaatje in haar buik is bijna helemaal dicht dus ik denk dat DA heel tevreden gaat zijn. Nu het ’s morgens en ’s avonds kouder word merk je dat ons Mien een koukleum is, een dekentje om onder te liggen vind ze wel zo prettig. En kwispelen gaat alsmaar beter, als je ’s morgens opstaat komt de roffel van haar staart tegen de sponnen van haar bed je tegemoet en houdt alleen op nadat je haar uitvoerig geknuffeld hebt wat ik natuurlijk met heel veel liefde doe.

Met Mientje komt het goed, zoveel is zeker, nu nog een goed baasje voor haar vinden !

20 oktober 2011 : Ons Mienemien doet het erg goed,ze is veel vrolijker, gaat veel meer op onderzoek uit en wordt elke dag liever en aanhankelijker. Maar ze blijft een rustige galgo die ontzettend braaf is.Dit meisje zoekt een thuis bij mensen die veel thuis zijn en niet direct behoefte hebben om elke dag uren te wandelen,een paar keer per dag een korte wandeling is voor haar meer dan voldoende.Een tuin is zeker een pluspunt en een zachte mand/zetel ook.

Januari 2012  : Mientje werd geadopteerd door Heidi van The English Bulldog Resort