Zou je de lezer in’t kort willen vertellen wie je bent

Hallo, mijn naam is Jeanine en ik woon in het Noorden van Antwerpen in het groene Wuustwezel. Ik ben een fiere Oma van vijf kleinkinderen tussen 2 en 12 jaar. Mijn echtgenoot is helaas nog niet zo lang geleden overleden, dus woon ik nu samen met mijn drie kleine mini hondjes en mijn nieuwe man in huis “LOU “ een grote mastin pup van 15 maand.

Ik had het geluk om met 50j op pensioen te gaan en zo verkreeg ik veel vrije tijd. Om deze nuttig in te vullen had ik gereageerd op een advertentie “pleeggezinnen gezocht voor hondjes”. Al snel kreeg ik een telefoontje en na de nodige uitleg een huisbezoekje ter kennismaking. Ik werd gelukkig goed gekeurd om hondjes op te vangen en zo ben ik in de Rescue vrijwilligerswereld terecht gekomen. Door mijn chronische ziekte moet alles de laatste tijd wat rustiger verlopen. De jaren dat ik honderden pupjes opving zijn voorbij, zo nu en dan een opvangertje om lekker te verwennen en mee te socialiseren is meer dan genoeg en doe ik met veel plezier.

Zou je de lezers in het kort willen vertellen wie je bent ?

Hallo, ik ben An Kint, 42 jaartjes jong en "mama" van een grote hondenroedel en zes poezen.
Ik heb reeds 23 jaar een gelukkige relatie met mijn vriend Gerry en samen delen wij een grote liefde voor dieren. Ik werk mee in de familiezaak van Gerry en dat geeft me wat vrijheid in het kiezen van mijn werkuren. Dat komt me al eens goed uit in combinatie met mijn vrijwilligerswerk voor GAE.
Ik heb communicatie gestudeerd en dat verklaart misschien waarom ik " een taterwater " ben ;-) . Ik ben vrij optimistisch en perfectionistisch van aard en doe de dingen graag "my way", in de mate van het mogelijke uiteraard.

Hallo, een woordje als vrijwilliger van de maand vanwege de penningmeester

Zou je de lezers in het kort kunnen vertellen wie je bent

Ik ben Daniël Dumoulin en samen met mijn echtgenote Rita Sauvage werken we al enkele jaren mee aan de doelstellingen van GAE. Wij zijn woonachtig in Boortmeerbeek (op de as Mechelen-Leuven, een 7-tal km van Mechelen). Wij hebben 3 zonen, Geoffrey (25 - sinds 11/2015 het nest verlaten), Raoul (22 – student diergeneeskunde) en Xavier (19 – student geneeskunde).

Ik ben beroepshalve politiecommissaris – technologie gestuurde politiezorg (technologische hulpmiddelen politie (van bouwtechnisch tot in het politievoertuig – cameratechnologieën))

75 opvanghonden later, ben ik best een beetje trots op mezelf en blij dat als ik als vrijwilliger van de maand februari, eens mijn zegje mag doen :-)

Zou je de lezers in het kort willen vertellen wie je bent ?

Ik ben Gwen Plu en woon met mijn vriend Sjoerd, ons bijna 4 jarig dochtertje June en onze roedel (wind)honden in het rustig Kempische Bouwel (deelgemeente van Grobbendonk).

Hoe lang ben je al vrijwilliger bij Galgo Aid ?

In juni 2009 mocht ik mijn 2 eerste opvangertjes verwelkomen. Luna een galgo pupje van ongeveer 4 maand en Sandra (Mippy) een podenco-mixje van ongeveer 7 maand. Over een vuurdoop gesproken :-) Direct 2 “puppymonstertjes” (niet negatief bedoeld hoor) maar als soort van koosnaampje voor puppy's omdat je puppy's als ze wakker zijn zo goed als altijd in de gaten moet houden, doe je dit niet dan wil er links of rechts al wel eens iets misgaan ! Intussen zit ik aan opvangertje nummer 75 ! Het maakt mij ook helemaal niet uit welke opvanger ik krijg, reu of teef, jong of oud, ziek of gezond, dominant of onderdaning, galgo of podenco ... ze zijn allemaal welkom. Ook herplaatsterkes komen vaak bij mij terecht, zeker als ze ergens anders vanalles hebben mispeutert, dan mag ik ze heropvoeden, wat meestal heel gemakkelijk gaat.

Beste Allemaal,

2016 is ondertussen goed en wel van start gegaan ... een jaar dat toch wel een beetje speciaal is voor Galgo Aid als organisatie. Het is nl inmiddels 10 jaar geleden dat Galgo Aid werd opgericht door een groepje vrijwilligers. Zij zorgden voor een stevige fundering, waar sinds begin 2009 door een nieuw bestuur en enkele extra nieuwe vrijwilligers, stap voor stap werd aan verder gebouwd. Elke bouwheer weet, wie start met een bouw, weet eigenlijk zeer weinig ... je weet niet waar je aan begint, wat je allemaal te wachten staat en al doende leert men. Zo ook met Galgo Aid, met vallen en opstaan, met een lach en een traan, bouwen we dag na dag voort, aan een mooi verhaal. Een verhaal met veel hoofdstukken en personages ... hoofdstukken met Happy Endings, maar sommigen ook triest en koud.

Onze collega’s in Spanje van het asiel Arca de Noé, waar we reeds 10 jaar mee samenwerken, zijn intussen vrienden geworden. Zij staan aan de frontlinie en krijgen dagelijks te maken met de harde realiteit in Spanje, een realiteit die ik samen met enkele andere vrijwilligers nog eens mocht ervaren toen we in Albacete waren in December 2015.