Op 20 november 2011 ging Lotte (vroeger Mocca genaamd) lopen. Voor elk windhondenbaasje en voor de meeste windhondenverenigingen, the worst nightmare ! Enkele van onze vrijwilligers die betrokken waren bij de zoekactie vertellen in hun eigen woorden wat er gebeurd is.

Zondagavond 20 november

Fran : Het begon zondagavond 20 november, een oproep om 22h. Nicole belde me op met de melding: 'Ik heb slecht nieuws over Lotte, ze is net gaan lopen. De leiband viel en ze is geschrokken van het poepzakhoudertje dat op de grond viel en is weggerend. Lotte was nog maar een week bij haar nieuwe baasjes. Wat nu ? Ik besloot mijn pyama te ruilen voor m'n kledij en belde ondertussen naar Anita op haar 'vaste lijn'... voor noodgevallen. Toen Anita bekomen was van de eerste shock gaf ze me bruikbare tips om daar ter plaatse toe te passen. Eénmaal ik toonbaar was sprong ik de auto in met Vigor en reed ik door de dikke mist naar Gentbrugge. Onderweg kreeg ik nog telefoon van Ingrid VN waarbij ze aanbood om ook te komen zoeken, dat vond ik geweldig!

De details over dit lieve fantastische dappere meisje waarvan een pootje geamputeerd werd leest u hier, in haar dagboekje. Wij danken iedereen die een bijdrage gestort heeft om Mina haar operatie mee te betalen. Tevens bedanken wij haar opvangmama, voor de fantastische zorgen, de tijd, het geduld en de liefde & het prachtige dagboek !

Dagboek Mina, geschreven door opvangmama Nancy

11 juli : Aankomst Cosmina. Het wasdruk verkeer dus we waren maar net op tijd op de airport om ons meisje te verwelkomen. Aarzelend kwam ze uit de bench, met een vergrijsd snoetje en schrikwekkend mager. Zoo mager dat we bang waren haar vast te nemen. Heel de weg naar huis heeft ze rustig op de achterbank gelegen. Thuis gekomen, heel mijn bende in de tuin bij mijn moeder gezet om haar rustig het terrein te laten verkennen en dan stilletjes aan de rest er bij gelaten. En dan verbaast het je elke keer weer hoe slim die beestjes toch zijn. Instinctief voelen ze dat dit hondje niet gezond is en dat ze haar gerust moeten laten. Vermits ze niet te fris rook heb ik toch besloten om haar een douche te geven wat ze vrij goed toeliet. Heb haar daarna voorzichtig lekker drooggewreven, voorzichtig om haar zeker geen pijn te doen. Heb haar op haar bedje gelegd en warm ondergestopt met een fleecke. In de loop van de avond nog een paar keer opgepakt en buiten gezet om een plasje te doen en als je haar dan wankelend van zwakte ziet rondlopen dan breekt je hart.... Heel de nacht is ze braaf op haar bedje blijven liggen,om een uur of zes ben ik even wezen kijken en toen sliep ze nog altijd lekker onder haar fleeceke.

Jessica en Skylar stonden deze week in de Flair ! (mei 2011)

Dat Sky een gouden mandje gevonden heeft bij Jessica en Wouter, zoveel is zeker. Dat kan je ook zien aan het leuke filmpje 'Sky goes Bananas' :-) Ons Sky is op en top een Podenco meisje en gelukkig hebben Jessica en Wouter ook Podenco humor in overvloed ! Ook opvangmama's Sonja en Gwen zullen vast en zeker heel trots zijn op hun kleine schat.

Sky vertelt :

Dat ik met mijn gat in de boter ben gevallen, bewijst zich nog maar eens met een vereeuwiging in ‘de boekskes’. Flair koos mij uit om te poseren voor een artikel over honden. En geposeerd dat ik heb gedaan! Misschien niet zoals ze het voor ogen hadden maar van podencohumor hadden ze dan ook nog nooit gehoord ;-)

Hoe het begon ? Een oproep via Facebook waar Gwen & Samuga op reageerden.

Samuga aan het woord : "Even een pootje op het toetsenbord zetten en 'send' drukken, ... voila, mijn kandidatuur is vertrokken en nu maar afwachten of ik auditie moet doen.

Het theaterstuk : Laatste liefde, toneeltekst geschreven door Johan Reyniers.

Zomer 1823. Goethe is 73, en de grootste schrijver van zijn tijd. In het kuuroord Marienbad wordt hij verliefd op de 19-jarige Ulrike von Levetzow. De oude dichter wordt verliefd en vraagt haar ten huwelijk. Maar zij ziet hem eerder als een grootvader. Goethe wordt discreet afgewezen en schrijft zijn Elegie, een van de hartverscheurendste liefdesgedichten uit de wereldliteratuur.

Na een succesvolle auditie en enkele oefensessies was Samuga klaar voor haar debuut !

Naar aanleidingvan de wandeling van zondag 12 september te Stekene, hadden wij van Galgo Aid Europe Mateo van Arca de Noa uit Spanje uitgenodigd.

Mateo is een vaste medewerker van het asiel en samen met Llanos, onze contactpersoon ivm de honden. Hij is dagelijks aanwezig in het asiel en kent de honden zeer goed. Hij verzorgt hen, geeft hen eten, maakt de hokken proper en zorgt voor een groot deel van de coordinatie van de vrijwilligers ter plaatse. Omdat Mateo vaak vertelt hoe zwaar het is om het 'vol te houden' in Spanje en dat er echt zware dagen bijzitten van kommer en kwel, wilden wij hem ook de 'leuke' kant van het rescue werk eens laten zien.

Ook al weten onze collega's van Arca de Noa dat Galgo Aid goed werk verrichte en krijgen ze alle foto's van de hondjes en happy endings doorgestuurd ... toch is het altijd een beetje 'afscheid nemen' op het moment dat ze de hond op de luchthaven van vertrek inchecken.