Op 3 april 2019 brachten Elke, Jenny en Hilde een bezoek aan Arca de Noé. Hieronder vinden julie hun verslag met halverwege de foto's en onderaan de links naar de filmpjes.

Verslag woensdag 3 april 2019, bezoek aan El Arca de Noé te Albacete

Vandaag is het zover, al lang wilde ik eens het asiel bezoeken waar mijn hondje Bindi (Berta) vandaan kwam.

Ik heb Jenny en Hilde uitgenodigd mee te gaan, ook 2 grote Galgo freaks, om samen met mijn man als chauffeur het asiel te bezoeken. Eerst onze huurwagen volgeladen met donaties die we kochten bij Zooplus in Spanje. Zowel voor de honden alsook voor de katjes. Ik las dat ze ook puppymelk en kittenmelk kunnen gebruiken, dus ook deze van Royal Canin aangekocht, zoals aangeraden op hun website. En tuurlijk moet ook lekkere Royal Canin grote zak katteneten mee en ik wilde ook perse Bindi haar lievelingsmerk ‘Wolf of Wilderness’ merk grote brokken doneren.  Ook nog last-minute vernomen dat ze dringend mandjes nodig hadden dus hup ook nog 2 aangekocht.  Jammer genoeg zit onze huurwagen nu stampvol.

Eenmaal in het asiel werden we super verwelkomd door Sole, de super lieve Spaanse vrijwilligster.
Ik vroeg haar onmiddellijk hoeveel Galgo’s er zitten...ze zei “140”, ik kreeg bijna een appelflauwte pffftt...ze vertelde ook dat dit jaar er het meeste ooit zijn binnengekomen....ja ik besefte dat we eigenlijk met een grotere camionette moesten komen vol met hulpgoederen ipv huurwagen. 
Al een troost voor mij dat er momenteel erg weinig katjes zitten. En tuurlijk ook nog andere rassen, ook enkele superlieve staffords bv en een boxer met een mismaakt pootje ook gezien.

Reisje Spanje 26/28-02-2016

Na lang wachten en vooral geduldig aftellen, was het dan eindelijk zover, wij : Jeanine, Ingrid ,Monique ,Herwig en ik , Luc vertrokken naar het “zonnige Spanje” om een bezoekje te brengen aan het asiel “El Arca De Noé”. Opgestaan op een onmenselijk uur 02.45 om onze vlucht van 06.00 te halen in Zaventem. Aangekomen in Alicante namen we de bus naar het treinstation, met de Spaanse tekst die we van Anita hadden gekregen in de hand “Vas al estacion ? El tren Albacete” en die buschauffeur maar knikken si si. Aangekomen in het station, zoals volleerde reizigers natuurlijk onmiddellijk naar het loket gewandeld om ticketten aan te schaffen naar Albacete ... euh neen ..., eerst heel het station afgezocht om het loket te vinden om dan uiteindelijk terug daar te staan waar we begonnen waren en het loket daar dan te vinden. Tijdens de treinrit naar Albacete veranderde het landschap zeer snel , in Alicante zag je nog bergen en heuvels maar reeds na enkele minuten werd alles vlak en dor. Aangekomen in Albacete stond Sole ons al op te wachten met twee auto’s, die van haarzelf en eentje die we tijdens ons verblijf mochten gebruiken. Na de nodige kusjes en knuffels zijn we dan netjes verdeeld, vrouwen bij Sole en Herwig en ik volgden in het ons onbekende Albacete. Spannend zeker als je niet weet waar je naartoe rijdt.

“Ik zou zo graag eens naar Spanje gaan” ... hoe vaak hebben we dat al niet gehoord van onze vrijwilligers :) En toch, na zich jaren actief te hebben ingezet voor Galgo Aid, zijn er nog steeds vrijwilligers die de situatie in Spanje nog niet met eigen ogen hebben kunnen waarnemen, die nog nooit het asiel van Arca de Noe te Albacete bezocht hebben ... Het ontbreekt vaak aan tijd, want als je net een nieuw opvangertje hebt, kan je natuurlijk niet zomaar even vertrekken ... of als er een wandeling of evenement ingepland is, is het alle hens aan dek ...

Begin December begonnen we echter concreet plannen te maken en zo gezegd zo gedaan. Francesca, Patricia, Viviane, Daniel en ikzelf (Anita) boekten onze reis naar Alicante. Een tripje van 2 dagen. Voor mij en Viviane een gelegenheid om de collega’s v Spanje nog eens terug te zien en te kijken wat er allemaal veranderd is bij Arca de Noe. Voor Patricia, Francesca en Daniel ... de eerste keer ... We laten hen dan ook graag aan het woord !