Hoe het allemaal begon ...

Februari 2010 krijgen we een huisbezoekje van Anita, omdat we graag een vriendje voor Lucia ons galgo meisje wilden, en ons oog op Crono hadden laten vallen.

Tijdens het huisbezoek verteld Anita ook over de asielen in Spanje en haar trips naar de asielen ter plaatse. De blik in haar ogen ... de ervaring ... ik word er helemaal week van en mijn interesse als dierenvriend is gewekt.

De verhalen spreken me heel erg aan en ik zou graag eens met eigen ogen ter plaatse willen gaan kijken, dus vraag ik Anita me te laten weten als er nog eens vrijwilligers gaan, en of ik dan mee mag.

Eind juni krijg ik een mailtje van Anita dat een vrijwilliger naar Spanje gaat, en of ik nog zin heb om mee te gaan ? Fijn dat ze eraan gedacht hebben en 'ja hoor', en of ik mee ga !

Hoe het begon … 28 november, een noodoproep van Concha, 1 van de vaste vrijwilligers van Kimba te Chiclana (Cadiz). Het wordt kouder, de feestdagen komen eraan, en elke dag komen er honden bij ... Hoe kunnen we nu kerst vieren zonder dat we aan deze noodoproep beantwoorden.

In eerste instantie komen we overeen om alvast 4 honden op onze website te zetten onder ‘honden ter adoptie in Spanje’ Tundra, Crono, Bambi en Rita zijn de gelukkigen ... Goed voor Rita want ze zit al een jaar in het asiel van Kimba !

Het startsein ... Martine en Glenn, die ook Cora van ons geadopteerd hebben, laten ons weten dat ze graag Tundra willen reserveren. Maar eigenlijk is Tundra een beetje een ‘kerstkadootje’ van Glenn voor Martine, dus we willen haar graag voor kerst in Belgie hebben. Na veel zoeken vinden we dan eindelijk een betaalbare vlucht en hebben we toch nog genoeg opvang gevonden.

Vertrek ... De nacht voor het vertrek niet veel geslapen, om de 2 uur wakker geworden en naar buiten gekeken, of het toch maar niet begint te sneeuwen. Gelukkig is dit niet het geval en kan ik veilig naar de luchthaven rijden met mijn ‘autooke’. Na het nodige trek en sleurwerk om de 4 grote kooien in m’n eentje op een karretje te krijgen (om 4 uur ’s morgens in een koude parking grrr), kan ik inchecken en me eindelijk even ontspannen bij een kopje koffie. So far so good, de eerste ‘hindernis’ is genomen.