Ik ga op reis en neem mee ... niets ! ...
Maar kom terug met 6 hondjes.

Het begon allemaal ergens in mei, we plaatsten een vluchtoproep op onze Facebookpagina voor eind mei. Het werd juni en nog steeds geen reacties van mensen die terugkwamen vanuit Alicante en hondjes mee konden brengen.

En intussen kwamen er steeds meer plekjes vrij in opvang om de lieverds te kunnen ontvangen in België. Dus het werd dringend tijd om iets te ondernemen. Intussen had Anita me al gevraagd of ik het eventueel zag zitten in een trip naar Spanje, heen en weer in combinatie met een bezoek aan het asiel. Ik had nog slechts 2 vakantiedagen over voor dit jaar en zei oké, ik doe het nodige en vraag een dagje verlof aan, een weekje voor vertrek werd onze vlucht geboekt. Vertrek werd gepland op 20 juni.... Toen begon het spannend afwachten en aftellen.

Midden in de nacht om 3.30u werd ik opgehaald door Robin en mijn reisgenoot Anita. Om 6u gingen we de lucht in om dan enkele uren later te landen in Alicante. Daar toegekomen op zoek in de aankomsthal naar een logo, jaja, een treinlogo ;-)  We zagen taxi en buslogo staan maar geen trein ??? Toch maar even vragen dan. Een vriendelijke Spanjaard vertelde ons dat hier helemaal geen trein vertrok maar wel in Alicante stad. Dus bus genomen naar Alicante stad, 20 min. waren we onderweg, beetje gezien van de omgeving langsheen het strand en stukje doorheen de stad. De chauffeur had ons iemand aangewezen dat ook afstapte waar wij moesten zijn en die persoon wees ons dan de richting van het station aan. Allemaal heel erg behulpzaam. Het was een avontuur zeker als je bekijkt dat ik zelfs in België geen bus of trein neem ;-)

Aangezien onze 3 GAE hondjes Niki, Samuga en Moon allen van het asiel van Arca de Noe komen, wou ik hier al lang eens naartoe om te kijken waar onze schatten vandaan komen !

En dan kwam het verlossende telefoontje van Anita .., ze had een verrassing voor mij :-) Ale ja, eigenlijk was het een win-win he, want GAE had iemand nodig om de honden te gaan halen in Spanje en ik wou maar al te graag gaan ! Bovendien zei Anita " ja Gwen, nu zijn we tenminste zeker dat ge terug gaat komen he, want je kleine meid June die kan niet zonder haar mama " :-)

Dus na een beetje over en weer gemail werd er een vlucht geboekt, heen op woensdag 27 februari en terug op donderdag 28 februari met 4 windhonden : Neus, Mery, Rasta en Gigi in cargo en 1 pupje (Ivan) in cabine. (tenminste dat was het plan, maar het werd 1 pupje meer ...)

Op het laatste moment werd mijn vriend Sjoerd zijn verlof nog ingetrokken wegens teveel zieken op het werk, dus gingen we met spoed op zoek naar een babysit voor kleine June.  Gelukkig vonden we bijna direct iemand waar June 2 daagjes mocht blijven slapen en kon het ganse Spanje avontuur toch door gaan.

Viviane verteld : Vandaag 09 februari 2012 is het zover, mijn tweede keer naar Spanje. Dit keer met een ander gevoel. Ik ga mijn verstand niet op nul zetten zoals de eerste keer :-) Niet deze keer, ik ga proberen zoveel mogelijk indrukken op te doen om me nog beter bewust te worden en blijven van de mentaliteit tegenover honden in Spanje.

Om 4u s’ morgens sta ik op en brengt Jan mij naar de luchthaven. Anita staat reeds te wachten op de parking in Zaventem. Zij is ook dit keer mijn maatje op de reis naar Spanje. Na een kleine 2 u vliegen komen we aan in Allicante, waar Monica, een vrijwilligster van het asiel in Asoka ons staat op te wachten.
Na een ritje van 1 uurtje komen we aan in Asoka. Het is een middelgroot privé asiel, goed georganiseerd en netjes. Het is de afgelopen weken heel koud geweest in Spanje, maar hier kort aan de kust valt het vandaag mee als het zonnetje erdoor komt. Op het terras liggen een paar hondjes aan een lijn te genieten van het eerste zonnetje waaronder een oud podencootje met LM en een podenco pupje dat een kapot staartje heeft. Anita gaat het schattige pupje knuffelen en geeft plots een gil 'au seg was da ... die kleine bijt mij gewoon keihard !' .... Ale, zo’n klein beestje denk ik, Anita is toch wel aan overdrijven met hare krijs van pijn denk ik zo ;-) Ik ga het dus ook eens aaien en krijg ook ne ferme knoep in mijn hand. O la la dat is ne leeuw met het uitzicht van een schattige podencopupje