Zaterdag 15 oktober. Goedkope vluchten hebben altijd onmenselijke vertrekuren ... in het holst van de nacht (3 uur) trek ik mijn ogen open ... Robin ligt nog ‘zachtjes’ snurkend naast me en draait zich nog eens lekker om ... Ik ben alles behalve een ochtendmens en op momenten als deze stel ik me dan ook de vraag ‘wat doe ik mezelf toch aan’ ! Maar ... het moet ... er wachten weer een paar lieverdjes in Spanje en Ingrid Canipel en ik gaan hen samen ophalen en maken ineens van de gelegenheid gebruik om onze partners, de asielen ter plaatse nog eens te bezoeken.

Zoals altijd worden onze zenuwen weer serieus op de proef gesteld terwijl we aanschuiven aan de check in. Maar met 2 dames die enkel handbagage bijhebben, kunnen we onze transportkooien deze keer gelukkig probleemloos inchecken. In Allicante airport worden we opgehaald door 2 (nieuwe) vrijwilligers van Arca de Noa. Onderweg van Alicante naar Albacete rijden we toevallig achter een jager ... we zien de witte podenco snuitjes en oortjes door de tralies en worden meteen weer met onze neus op de feiten gedrukt ‘bienvenido en espana’ !

Zondag 20/02/2011: 5u55 Vlucht nr. JAF 7567, bestemming Malaga voor Pascal Hens. Ja, inderdaad het was mijn beurt om windekindjes op weg te helpen naar een mooiere nieuwe toekomst.

Check-in bleek even mis te lopen (mogelijke bijbetaling voor de lege benches). Heb dan ook maar mijn galgoblik bovengehaald en “yes” alles was in orde zonder probleem. En hup op weg naar Malaga. Niet wetend wat er allemaal op mij af zal komen deze dag.

Rond 9 uur sta ik met bevende voeten in Spanje, Christina en Annabel herkennen mij wonderwel zeer goed (komt misschien door het fel groene GAE polo). We rijden dadelijk richting Chiclana naar het ALBORAN hotel voor mijn check-in.

Onderweg hebben we gepraat over de werking van GAE de opvang, adoptie, wandelingen en natuurlijk over onze eigen 2 schatjes, ook dat Chrisina en Annabel ’s zaterdags helpen om alles op te kuisen in Kimba. Gorka die ook van Kimba afkomstig is, en onze knuffelbeer Lao. Daarop reageerden ze dadelijk dat Polaco (een prachtige witte galgo) zeker mijn hartje zal breken !

Zo, nu op weg naar Kimba waarvan het laatste stuk afgelegen ligt en op zeer hobbelige zandwegen. En dan sta ik daar, voor hoge witte muren en een ijzeren poort waarachter je de honden al kon horen omdat ze blijkbaar al gemerkt hadden dat er bezoek was.

Mijn goede voornemen voor 2011 was om eindelijk eens een keertje naar Spanje te gaan en een kijkje te nemen in een Spaans asiel. Telkens als ik zei dat ik eens naar Spanje wou, dan zei iedereen altijd “nee jij mag niet naar Spanje want jij komt niet meer terug” ...

Veel vlugger dan verwacht zou mijn voornemen uitkomen want Anita belde mij met de vraag of ik het niet zag zitten om honden te gaan ophalen in Kimba te Chiclana. Natuurlijk moest ik daar geen seconde over nadenken en stemde onmiddellijk in. In alle opwinding was ik vergeten overleggen met het thuisfront, maar gelukkig wist Sjoerd hoe graag ik dit wilde en vond hij het geen probleem om de zorg voor de hondjes voor een paar dagen op zich te nemen. Dus het aftellen kon beginnen.

Donderdag 13 januari brengt Anita mij naar Zaventem en schuift mee aan bij de check-in.
Of dit een stress verlagende of verhogende werking op mij had, dat zal ik maar in het midden laten J Want ja vertrek maar richting Spanje helemaal in je uppie en zonder een woord Spaans te spreken. Maar ik ben een plantrekker en dat weet Anita (en iedereen die mij een beetje kent) goed.