Vluchtbegeleiding Gabriël - Verhaal van Tamara

Sinds een goed jaartje hebben we onze eigen stek onder de Spaanse zon… Het eerste half jaar reisden we per auto over en weer, we hadden ten slotte onze twee oudjes waarvoor vliegen geen optie was. Na 14 en 15 jaar lief en leed te hebben gedeeld, moesten we helaas afscheid nemen. Op amper twee maanden tijd gingen we van een gezinnetje van 4 naar een leven met ons tweetjes. Niet klaar voor een nieuw furry kind, besloten we al snel dat we wél ons steentje wilden bijdragen aan de redding van de Spaanse sukkeltjes. Zo ontstond al snel het idee om vluchtbegeleider te worden.

Zo gezegd, zo gedaan… Enkele mailtjes later was onze eerste begeleiding al beklonken! En wij? We hebben er niets voor moeten doen, enkel onze reservatiegegevens doorgeven aan Galgo Aid, met name aan Luc van Galgo Aid. De betaling gebeurt rechtsreeks door Galgo Aid!

Stresskonijn als ik ben, toch een heel klein beetje zenuwachtig voor die allereerste keer… Dat is dus echt nergens voor nodig ?

Aangekomen op de luchthaven stonden twee lieve dames van El Arca de Noé al klaar met Gabriël, oh zo mooie, lieve Gabriël! De dames doen letterlijk alles voor Gabriël, inchecken, afgeven aan de beveiliging, zelf hebben we helemaal niets moeten doen! Ons gezinnetje was totaal onverwacht tóch uitgebreid (maar dat is een ander verhaal ?) met een ‘Spaanse schoone’, voor hem was het de allereerste keer dat hij zou vliegen, voor Gabriël ook.  

Aangekomen in Zaventem, kon ik niet snel genoeg aan de balie staan waar onze flinke jongens zouden afgeleverd worden. We hebben niet eens zo lang moeten wachten voor we de twee benches onze richting zagen uitkomen! Gabriël iets meer onder de indruk dan onze eigen Don, maar allebei betrekkelijk rustig. Met ons viertjes, mijn man, ook op wielen, (mijn man is rolstoeler) Gabriël en Don Vitesse en ik gingen we dan op weg naar de aankomsthall. Daar stond een heus welkomstcomité van Galgo Aid ons al popelend op te wachten!

Het was allemaal voorbij voor we er eigenlijk erg in hadden… Zo smooth, zo makkelijk… Maar God wat voelt het goed! Het kost je géén moeite, géén geld (alles wordt rechtsreeks door Galgo Aid geregeld én betaald!), maar het geluksgevoel dat dit kleine, maar oh zo belangrijke schakeltje in het reddingsproces van deze lieverds je geeft. Onbeschrijfelijk! 

Na Gabriël mocht ook Pippa (voorheen Noah) met ons meevliegen en we gaven onze gegevens voor onze volgende vlucht ook al door aan Luc en Griet!  Het is zo ontzettend belangrijk dat deze lieverds naar België kunnen komen. Want voor elke geluksvogel die met ons meereist, staat een sukkeltje te wachten op een leeg plekje in de veilige haven van de Spaanse rescue. Intussen ijveren we voor een mentaliteitswijziging, protesteren we tegen het immense leed van de Spaanse ‘jachthonden’, we zien, veel te traag naar onze zin maar ze ís er wel, heel stilletjes een kleine mentaliteitswijziging bij de Spaanse bevolking.

Niet iedereen kan een rescue adopteren, zoiets vraagt veel engagement, kennis, doorzettingsvermogen… Maar we kunnen wel elk naar ons eigen kunnen ons steentje bijdragen. Wel, dit is zelfs geen steentje, het is een pluimpje qua inspanning, maar voor de rescues van onschatbare waarde!