2015 December

FRANCESCA

Na het ontmoetten van Sole en Marifeli hier in België op onze wandeling in Castelré leek het mij super fijn om ook eens bij Arca de Noé te gaan kijken, de sfeer op te snuiven van hoe het daar echt aan toe gaat, mijn klein steentje bij te dragen om het voor de honden daar iets aangenamer te maken. Half december was het zover, eindelijk !

Bij aankomst in Alicante kwam Solé ons allemaal vrolijk begroeten en vertrokken we eerst richting dierenkliniek om een geopereerde gevonden hond op te halen. Van daaruit gingen we richting asiel. Onderweg kregen we al vele antwoorden op onze vragen van Solé ivm het beleid in Spanje ten aanzien van dierenwelzijn. Mijn maag draaide meermaals om. Onderweg zagen we dan ook nog een motard met 2 galgo’s naast hem rijden, om de honden te ‘trainen’ … de realiteit….slik ….

Eénmaal in het asiel aangekomen kregen we een rondleiding, de ziekenboeg, afdeling met pups, de hondjes die in de ‘corridor’ mochten verblijven owv bv verlatingsangst. En dan verder nr de hokken waar de galgo’s verbleven. We deelden vele knuffeltjes uit en kregen er minstens evenveel terug. De ene kwam vrolijk aangelopen, anderen bleven in hun schuilhok en bibberden uit hun vel. ’s Avonds deden we zo goed als het kon alle galgo’s een jasje aan voor de toch wel koude nachten. Gelukkig kon Arca de Noé een deel van de hokken reeds voorzien van vloerverwarming (waar GAE ook een steentje aan heeft bijgedragen). Dit is echt positief voor de bangere galgo’s die we geen jas aan konden doen omdat ze uit schrik wegliepen of zouden happen uit waarschuwing.

‘s Avonds waren we uitgenodigd bij Marifelli thuis voor een maaltijd (ze verwachtte denk ik nog meer mensen 😉 ). Ze kreeg kort ervoor telefoon van de lokale politie omdat ze 4 galgo’s in beslag hadden genomen bij zigeuners die zonder vergunning aan het jagen waren. Aangezien het asiel gesloten was kwamen ze honden bij haar onderbrengen. 4 schuchtere magere diertjes werden gebracht, leiband aan van electriciteitsdraad, bang en onder de indruk. Ze konden bekomen van hun avontuur… Helaas bleken 2 galgo’s gechipt te zijn en behoorden ze toe aan een jager in Toledo en moesten ze terug… Daar konden we met de beste wil van de wereld niets aan veranderen, hoe graag we dat allen ook wilden….

De dag erna vergezelde Mateo ons met zijn vrouw en kindje voor het ontbijt. Van daaruit gingen we op weg nr de renbaan, er was blijkbaar een belangrijke wedstrijd bezig. We zijn er echter niet geraakt aangezien we onderweg ‘live’ een jacht-wedstrijd tegen kwamen. Politiebewaking, cameraploeg, veel toeschouwers, jagers te paard. Zigeuners aan de kant met verrekijkers die volgens vrijwilligers aan het kijken waren welke honden ze konden stelen later. Het moment waarop de 2 galgo’s gelost werden om achter het konijn aan te gaan was best indrukwekkend. Degene die wint zal zijn avondmaal verdienen, de verliezer…wie weet welk vreselijk lot die krijgt…. 🙁

Nadien nog even de stad in om iets te eten en daarna nog even nr het asiel om de hokken te poetsen, de pups allemaal op foto te zetten en een naam te geven – superleuk! Jasjes checken bij de galgo’s en de hokken op slot doen aangezien er tot zondag niemand meer kwam. Dit als extra beveiliging bij de hoge muren en sloten aan de buitendeur….Hun grootste angst is nl dat er wordt ingebroken als ze er niet zijn en ze de honden niet kunnen beschermen.

We gingen nadien met z’n allen nog even langs bij een voederplaats waar galgo’s gespot waren maar helaas zonder succes. Vrijwilliger Carmen nam ons nadien nog op sleeptouw om tapas te gaan eten waarbij onze reis konden afronden. Een korte nacht stond ons te wachten. Rond een uur of 2 werden we opgehaald door Solé en haar collega samen met de 3 galgo’s en kleine Yesi die met ons mee op weg mochten nr een nieuw en beter leven in België. Daar draait het om en doen we het voor!!!