Men

Op een dag mocht ik weg uit Spanje, waar ik niet echt een leuk leven had. Wat me nadien te wachten zou staan, wist ik ook niet. Maar er waren fijne mensen die zich over me ontfermden, en ik vond het allemaal best.  Ik was wel een beetje bang, want er waren zoveel nieuwe dingen die ik niet kende.  Op een dag gingen we wandelen, het regende pijpestelen en ik was eigenlijk veel liever in de zetel blijven liggen, maar ik moest mee.  En kou dat ik had, ik was het warme Spaanse weer gewoon. Maar tijdens de wandeling viel mijn oog plots op de mooie, levendige Dolores. Ik kreeg het er gelijk warm van !  Na wat getrek aan die leiband en wat gejammer, mocht ik naast haar wandelen. Haar baasjes gaven me ook veel aandacht en ik vond het super ! De week nadien ben ik Dolores gaan opzoeken bij haar thuis en heb ik me van mijn beste kant laten zien, met als resultaat, dat ik er mocht blijven wonen. Voor altijd !! Kun je je dat voorstellen ?  Ik ben zo blij.  Ik probeer dan ook alles te doen om het vrouwke gelukkig te maken, ik probeer zo braaf mogelijk te zijn. En dat lukt me vrij goed. Want Dolores die durft toch wel meer, daar moet het vrouwke regelmatig eens op roepen – tja …  Maar op mij niet, ik luister altijd, afin – bijna altijd. Ik kan alleen niet weerstaan aan die blinkende vuilbak, die controleer ik regelmatig eens, en dat vinden ze niet zo leuk.  Ik probeer het dus niet meer te doen. Ik had nooit gedacht toen ik uit Spanje vertrok, dat zo’n zalig leventje voor mij was weggelegd. Ik heb dat gouden mandje gevonden, en ik geef het niet meer af!