Adoptieverhalen
Beste vrienden van Galgo Aid,
Allereerst willen wij vertellen dat in de korte tijd dat Mick bij ons is, wij grote veranderingen hebben gezien. Het is echt een top hond, waar we superblij mee zijn. Mick zoekt ons meer en meer op, laat zich knuffelen en komt ook zelf knuffels halen. Over het algemeen zoekt hij thuis meestal wel zijn vertrouwde plekje in de bench op, vaak ook als in de woonkamer (andere ruimte) tv kijken. Zijn kussen in de woonkamer, waar hij aanvankelijk zonder moeite op kwam liggen, laat hij nu een beetje links liggen. de bench in de keuken blijft zijn voorkeur.
We hebben al redelijk kunnen oefenen met hem alleen te laten. we merken dat het hem niet veel uitmaakt als we uit het zicht/ruimte zijn, maar wel in huis. Hij kan dan echt langere periode alleen zijn in een ruimte zijn zonder te janken. Dat is fijn. Hij kiest er dan ook zelf voor om zich even terug te trekken, wetende dat wij toch ergens in huis zijn. Dat is natuurlijk anders wanneer we weggaan. Dat is niet zijn keuze, maar die van ons.
Wanneer wij weggaan en naar buiten gaan, gaat dat meestal wel goed en dit lukt goed zolang we eerst een heel ritueel doorlopen hebben: bench dicht, dan weer open. Jas aan, nog wat doen in huis, jas uit, bench dicht, sleutels pakken, bench open, jas aan, bench dicht enz. We merken dat hij op een gegeven moment dan amper nog gefocust is op het sluiten van de bench, wat hij an sich het probleem ook niet vindt, ook niet wanneer wij naar bed gaan bijvoorbeeld. Wanneer hij alleen thuis is in de bench geven we hem ook een kauwbot of een pees waar hij enige tijd mee bezig kan zijn. Sinds maandag gebruiken we ook een kong als we weggaan, dit vindt hij wel interessant. het is voor ons nog even uitzoeken hoe we dat ding het best kunnen vullen, zodat het wel even meegaat. Maar we hebben het vermoeden dat het goed werkt om de pate goed te verdelen en te mixen met de snoepjes, koekjes en brokken die erin zitten, zodat het een vaste klomp wordt zodra het ingevroren is. Op deze manier hebben we tot nu toe nog wisselend succes behaald. Zo is hij de ene keer ruim een half uur alleen en merk je bij binnenkomst dat hij zich bezig heeft gehouden met al het lekkers. De andere keer zijn we slechts een paar minuten de deur uit en merken we bij aankomst dat hij aan het blaffen is. Dat doet hij overigens nooit direct nadat we de deur achter ons dicht hebben getrokken, maar begint pas later. Navraag bij de buurman leert ons dat hij dit dan wel een hele poos kan volhouden als hij eenmaal begint. (de buurman hebben we zelf ingelicht en ook laten weten dat we aan het alleen zijn werken, waar hij gelukkig begrip voor heeft). Door een videoconnectie met de Ipad en de telefoon te maken kunnen we buiten de deur na het weggaan ook nog even bekijken hoe hij zich gedraagt in de bench. Soms lijkt het alsof hij nog helemaal niet in de gaten heeft dat we weg zijn. De andere keer zien we dat hij gelijk onrustig in de bench heen en weer beweegt. Door even aan te bellen raakt hij afgeleid, waarna we even later op een rustig moment het huis weer betreden.
Tevens zijn we nog aan het trainen met de koekjespot in zijn zichtveld te zetten als we de deur uit zijn. We weten niet of hij daar al een link in legt, maar goed, we zetten nog wel even door.
Mick lijkt zich verder wel goed op zijn gemak te voelen bij ons, maar ook wel bij anderen mensen. Ook bij kinderen is hij rustig hebben we al ervaren, en laat hij zich zachtjes knuffelen en aaien. het maakt Mick allemaal niet uit, hij heeft een gezonde dosis nieuwsgierigheid naar alle handen die hem willen aanhalen en laat zich graag knuffelen. Ook heeft hij al kennis gemaakt met een baby, waar hij even voorzichtig aan snuffelt, maar daarna ook weer rustig verder gaat. Uiteraard blijven we alert dat de veiligheid van kinderen zo goed als mogelijk geborgen wordt. Mick heeft het ook al prima gedaan op een verjaardag bij familie, alleen toen het wat te druk en onrustig werd in de woonkamer, besloten we om het voor dat moment dan ook erbij te laten en te vertrekken, om de ervaring van veel mensen bij elkaar wel positief te laten zijn voor hem en hem niet te overvragen.
We zijn met Mick afgelopen vrijdag naar de Markt geweest. Dit ging heel goed, Mick heeft zelfs even meegelopen tussen de kraampjes waar de baasjes en een goede kennis stoffen uitzochten voor een leuke jas voor Mick. Dit ging erg goed, alert, maar niet bang. Uiteindelijk besloten dat ik even een rondje door de stad met hem te wandelen om hem te laten ontspannen, om even later toch weer even terug de Markt op te gaan. Hier kwamen we nog bij een hondenkraam, waarbij we advies over voeding en kauwbotten/huiden kregen. Uiteindelijk zijn we met gedroogde konijnenoren (voor beloning) en kophuid (dubbel gedroogd voor kauwen/bezigheid) teruggegaan. De kophuid zou bijna niet kapot te krijgen zijn en daarom goed om deze te geven voor bezigheid. Daarbij hebben we ook een fluitje gekocht. Mick reageerde goed op de konijnenoren. Uiteindelijk 1 oor gebruikt om op mijn tuin te trainen met het fluiten. Iets wat Mick vrijwel direct begrepen had. Op de tuin mocht hij ook al los naar de poort lopen, dit deed hij enthousiast (rennen) en bleef netjes wachten eer hij het tuigje om kreeg.
Vandaag kwam het volgende schrikmoment. Samen met een goede vriendin ben ik met Mick naar de moestuin gelopen, waar hij even mocht oefenen in de moestuin met loslopen, wederom was het baasje weer supertrots op de wijze waarop Mick op het fluitje reageerde. We hadden het er al vaker over gehad, hoe leuk het zou zijn als Mick op het omheinde (gesloten) voetbalveld zou kunnen rennen. Hij had zich in de tuin al heel goed bewezen. Mick maakte al meteen een paar vreugderondjes op het voetbalveld, maar hij reageerde niet meer op het fluitje en de beloning. Nog een paar rondjes en Mick rende vervolgens naar de poort. In de poort ontbrak een spijl, waar hij enige tijd voor stond te wachten. Gezien hij niet meer op het fluitje reageerde probeerde ik hem anderszins naar mij toe te lokken, ipv naar hem toe te gaan, met het risico dat hij door de poort zou schieten. Dit had geen effect, hij leek op ons te blijven wachten, maar uiteindelijk ging hij toch de poort door. We zijn er zo rustig mogelijk achteraan gegaan. Blijven roepen en het fluitje blijven gebruiken. Mick leek ons telkens wel in de gaten te houden, maar rende steeds een stuk vooruit. Uiteindelijk ging hij de hele straat door, werd hij nog even door iemand aangehaald. Ik heb geroepen hem aan de halsband vast te nemen, maar dit durfde zij niet en Mick liep weer verder. Hij bleef ons in de gaten houden en leek er niet op dat hij van ons weg wou vluchten, maar hij kwam niet dichterbij. Proberen hem mee te krijgen door weer richting huis te lopen, maar bij Mick was geen reactie, daarom weer geprobeerd dichter bij te komen. Hierop ging Mick weer verder en ging de hoek om. Hij rende langs een drukkere weg richting het centrum van Maastricht. Ik kon gelukkig met een mevrouw meerijden achterop de scooter. Mijn vriendin die mee was is te voet achterna gekomen.
We zagen Mick weer terug in de buurt van de Markt, hier had de stadswacht hem ook al gespot en probeerde op kalme wijze hem te lokken. Even leek het te lukken, een stadswacht had hem even aan de halsband vast, maar Mick wist zich los te wrikken. Ook geprobeerd hem in de auto te lokken, maar hier trapte Mick niet in en ging er weer vandoor. Hij is nog een paar keer gespot in de zijstraten van de Markt, maar toen we hem niet meer tegenkwamen heb ik de stadswachten gevraagd terug naar onze wijk te rijden. Hier zijn we langs het voetbalveld gereden. Buurtgenoten hielden ons aan en gaven aan dat er een windhond losliep. Ik ben uitgestapt en heb de stadswacht aangegeven naar de andere kant van het voetbalveld te rijden, ik ben achterlangs (waar ik ook mijn moestuin heb) gelopen en vond hem daar al snel terug. Ik heb geprobeerd hem de tuin in te lokken, zodat ik de poort kon sluiten. Mick was heel terughoudend, hij kwam dichtbij om een koekje te pakken, maar nog voordat ik hem kon aanhalen schrok hij terug. Toen de stadswacht in de verte ook nog eens aan kwam lopen is hij er weer vandoor gegaan. Ik vond hem even later weer terug op het open honden losloop gebied in de wijk. Hij bleek mij in de gaten te houden, ik heb de stadwacht verteld dat ik hem via het paadje op een afstand zou volgen in de hoop dat hij mee zou gaan naar ons huis. Mick kwam inderdaad achter me aan en liep gelukkig achter me aan het huis in. Mick is ongeveer een uur in vrijheid geweest. Ik ben enorm geschrokken! gelukkig bleek Mick vertrouwd genoeg met ons dat hij terug naar huis wou, want hij laat zich echt niet zomaar vangen!
Uiteraard heb ik de stadswachten bedankt voor hun inzet, hopelijk kan ik de mevrouw op de scooter ook nog eens bedanken. Ik ken haar helaas niet. Ik hoop dat ze de stadswacht nog is tegengekomen nadat Mick terecht was, want zij bleef mee zoeken. Maar wat ben ik blij dat die mensen zo hun best hebben gedaan. Helaas moeten we nu constateren dat Mick nog lang niet klaar is om meer vrijheid te krijgen, want het voetbalveld leek zo’n mooie plek om hem lekker uit te putten. Overal hoge hekken, maar net dat ene gat in de poort… Er zit niks anders op dan te blijven oefenen op de moestuin en in de wei van mijn ouders. En misschien…. ooit…. Maar voor nu ligt onze lieve viervoeter te maffen in zijn bench, waarschijnlijk te dromen over alles wat hij vandaag heeft meegemaakt. En onze kennis is al druk geweest met haar naaimachine en heeft Micks eerste jas al klaar! tevens heeft Mick ook al een proefjasje van fleece. Dus laat de winter maar komen!
Wat zeker positief is, is dat in het contact met andere honden, wij de afgelopen twee weken een enorme verandering gezien hebben. De eerste dagen had Mick geen interesse, niet voor de rustige honden, ook niet voor de bullebakken. Er kwam langzaamaan een voorzichtige nieuwsgierigheid, waar Mick nog wel kon schrikken van te plotselinge bewegingen van de andere honden, of wanneer andere honden te snel aan zijn kont snuffelden. Ook kwamen we een aantal keren in de situatie dat er een grotere groep honden plots in de buurt was (hondenuitlaatservice) of opdringerige honden. Dat bleef nog wel even moeilijk en dan zag je de staart tussen zijn benen tegen de borst aan verdwijnen. We hebben daarop besloten om deze situaties vooralsnog zoveel mogelijk te vermijden of vastbesloten door te lopen en zijn vertrouwen op te krikken door eerst positieve contacten te leggen met meer geschikte honden. Mick heeft daarin zoveel groei laten zien dat we het vandaag alweer aandurfden om hem weer tussen meerdere honden te laten lopen. Dat was soms nog wel even schrikken voor hem, maar er werd ook gesnuffeld en een beetje gespeeld. Wel nog aan de leiband natuurlijk. Wanneer hij andere honden ziet spelen gaan zijn oortjes doorgaans vrolijk staan en wil hij er ook naartoe, dat hij dan nog vastzit aan de riem hindert hem dan wel, maar dat is nu nog even niet anders. een aantal honden zoekt hij inmiddels graag op en speelt op een ietwat lompe manier met deze honden met zijn lange poten. Het is heel leuk om te zien, we kunnen ons alleen maar verheugen op het moment dat we hem eens op een goed omheinde plek los kunnen laten om te spelen. We hebben met een collega die een hond heeft die goed luistert, afgesproken dat ze samen los mogen in onze moestuin. Daar mag Mick namelijk al langer een beetje loslopen vanwege de volledige omheining. Wij kijken erg uit naar het moment om ze samen te zien spelen! Op de moestuin en in de wei bij ouders thuis hebben we al goed kunnen oefenen met het ‘hier’ commando. Mick luistert steeds beter naar zijn naam en komt meestal enthousiast naar ons toe als hij geroepen wordt. Je kunt je voorstellen dat we hier ontzettend trots op zijn. we blijven ermee oefenen en aan onze vertrouwensband werken.
Verder hebben onze kippen op de moestuin een bepaalde aantrekkingskracht op Mick. wat dit precies is, weten we nog niet zeker, maar we laten ze niet met elkaar in contact komen. Hij snuffelt aan de ren, maar blijft heel rustig, volgt de kippen en gaat er dan eens lekker bij zitten. Hoewel ik probeer te voorkomen dat de kippen niet uit de ren ontsnappen bij het openen van de ren, is er vandaag toch een kip even ontsnapt. Mick was er ‘als de kippen bij’ en ging er wel achteraan, maar jagen, daar leek het niet echt op. Als het een echte jager zou zijn, dan snappen we wel waarom Mick (gelukkig) afgedankt is 😉 De kip kon wel aan hem ontkomen. We hebben eerder begrepen dat Mick in Spanje voor de jacht gebruikt is. Enig idee op welk soort dieren hij gejaagd heeft?Wat gelukkig ook opviel, is dat Mick goed reageerde op het roepen van zijn naam tijdens dit avontuurtje, de aandacht voor de kip was meteen even weg.
In huis heeft Mick inmiddels sinds gisteren ook de speeltjes (snoepjesgerelateerd dan) ontdekt. We hebben een bal met snoepjes erin verstopt en een puzzel waarbij hij schuifjes moet verplaatsen om een snoepje te kunnen pakken. Het is een slim manneke, want dat lukt hem plots prima!
Groeten Imke en Tom
Wil je graag een hond helpen maar heb je geen plaats om hem/haar een gouden mandje te geven? Maar je ziet het wel zitten je steentje bij te dragen om een hond in nood te helpen en deze een nieuwe start te kunnen geven? Dan kan je ook een donatie doen. Dit kan via onderstaande link.
Galgo Aid Europe VZW
Bredabaan 938
2990 Wuustwezel
KBO nr.0882.333.774
RPR Antwerpen
Please don’t copy or reproduce any materials or images found on this website without written permission.
2023 © Galgo Aid Europe VZW All Rights Reserved. Privacybeleid - Cookiebeleid
