Adoptieverhalen
Het was 4 Oktober 2015 en wij gingen gezellig met Danko naar Doggy Day, totaal niet van plan om de eerste jaren nog een hondje bij te nemen, allé ik wel, maar Rony niet. Onze Danko beleefde daar in Oss de dag van zijn leven. Wij zagen hem openbloeien tussen al die andere honden en Rony ontdekte ondertussen een ras waar hij eigenlijk nog niets van wist: de Podenco! Vooral de grotere dan, wit met vlekken ! Ineens besloot hij dat er toch nog wel plaats was in ons gezin, dat er misschien nog wel een Podenco bij kon … maar dan als Danko wat ouder en rustiger was ! Wij hadden een goeie babbel over Podenco’s met Natalie en Susan, die er ervaring mee hadden en ja er ging er wel eentje komen, later…
5 Oktober 2015, 22.00 uur : ik wil mijn pc afsluiten en kijk toch nog maar even naar facebook en wat blijkt ? Heeft Gwen daar toch niet juist een paar honden ter adoptie op gezet,waaronder een mooie witte Podenco met vlekken…Picasso. Rony kwam uit de badkamer om te gaan slapen en ik riep hem hem om even te kijken en hij zegt dadelijk “stuur maar een bericht naar Gwen”! Ook ik was direct verliefd op Picasso en dacht,niet twijfelen,direct doen. Dus een PB’tje naar Gwen die gelukkig snel antwoorde met het e-mail adres van de adoptieverantwoordelijke. De volgende morgen toch maar even Rony op het werk opgebeld om te horen of hij noch wel wou 🙂 En het antwoord was uiteraard jaaaaaaaaa !
Dan maar dadelijk een mail gestuurd en ik kreeg ook snel antwoord. Ik werd geinformeerd dat Picasso een zware blaasontsteking gehad had en de rest van zijn leven speciale brokken moest eten en dat hij leishmania had ! Nu zijn wij van het principe dat als je een hond adopteert je niet moet verwachten de perfectie te krijgen, je doet het omdat je een hond wil helpen,of hij nu ziek is een handicap heeft of ik weet niet wat. Je wil hen alleen maar liefde, bescherming, zorg en een warme thuis geven, ja toch ! Ik heb wel wat info gezocht over leishmania en we waren ons ervan bewust dat het soms mis kan lopen maar we waren er net zo van overtuigd dat Picasso DE hond voor ons was. We hebben dezelfde dag de adoptieformulieren ingevuld en kregen na een week ongeveer het goede nieuws dat we eerste op de lijst stonden om hem te mogen adopteren. We waren ontzettend blij en konden, samen met Danko, op huisbezoek bij Patricia en Herwig waar Picasso in de opvang was.
De lieve schat kwam ons al in de gang tegemoet en wij zouden hem zo al meegenomen hebben. Het klikte ook met onze Danko, ik had snoepjes mee en Picasso mocht zelfs die van Danko opeten. Hij kwam af en toe eens bij ons om eens geaaid te worden maar was verder de rust zelve. De dag erna kwam het verlossende mailtje, Picasso was voor ons !!!!!! We moesten nog een weekje wachten op de uitslag van zijn bloedonderzoek. Een lange week, dat zullen jullie allemaal wel weten, wachten duurt dan lang ! Eindelijk was het dan zover, moeilijk voor Patricia en Herwig, hij was er tenslotte vier maanden geweest omdat Picasso ziek geweest was en ze hadden hem goed verzorgd, maar zoooo zalig voor ons. Picasso heeft een half uurtje onderweg naar huis in de auto geslapen en de kennismaking met Kid verliep prima. Kid is onze maltezer en ik denk als hij zou kunnen spreken hij ons uitvoerig zou bedanken dat we een lieve rustige hond mee brachten, maar ook eentje die de aandacht van puberende Danko afleidt van Kid. Hij laat het ook wel horen, met een zware bas, als Danko hem wat teveel stoort. In het begin durfde Picasso helemaal niet in de tuin, zat hij bibberend voor de deur. Onze tuin is nogthans helemaal voor de honden ,je kan het eigenlijk geen tuin meer noemen 🙂 Ze mogen rondcrossen, zoveel ze willen. Maar Picasso wou dus echt niet, waarschijnlijk heeft hij door zijn blaasprobleem, bij de vorige baasjes altijd moeten buiten zitten en was hij nu bang ook niet meer binnen te mogen. Ondertussen is hij hier iets meer dan twee maanden en Picasso is echt een DROOM VAN EEN HOND : rustig, lief, luistert goed. Het heeft wel even geduurd voor hij uit zichzelf bij ons kwam zitten en hij was ook snel bang om ruzie te krijgen, wat eigenlijk bij Picasso nooit nodig is, Danko daarentegen….. Zijn blaasprobleem is veel beter, hij moet geen pillen meer nemen en ook zijn leishmania is onder controle. Soms doet hij zijn oren (lijken op ezelsoren) eer aan en als ik met hem ga wandelen moet ik zijn weg volgen of hij blijft midden in de straat stokstijf staan. Maar we kunnen ons geen leven zonder Picasso meer voorstellen!
Wij willen graag iedereen van Galgo Aid bedanken dat wij Picasso konden adopteren en zeker Patricia & Herwig die zo goed voor hem gezorgd hebben.
Ook toen wij voor de eerste keer mee gingen wandelen met Galgo Aid in Lommel, was het net of wij er altijd al hadden bij gehoord. Super!
Lieve groetjes
Picasso,Rony en Ingrid
Wil je graag een hond helpen maar heb je geen plaats om hem/haar een gouden mandje te geven? Maar je ziet het wel zitten je steentje bij te dragen om een hond in nood te helpen en deze een nieuwe start te kunnen geven? Dan kan je ook een donatie doen. Dit kan via onderstaande link.
Galgo Aid Europe VZW
Bredabaan 938
2990 Wuustwezel
KBO nr.0882.333.774
RPR Antwerpen
Please don’t copy or reproduce any materials or images found on this website without written permission.
2023 © Galgo Aid Europe VZW All Rights Reserved. Privacybeleid - Cookiebeleid
