Spanje Horror

Dit is realiteit ... dit is Spanje !!!

Dodingstations of Perreras

Zwerfhonden, jachthonden die na de jacht of bij onvoldoende prestatie worden afgegeven in het dodingsstation, sukkelaars die niet langer welkom zijn, allen belanden ze in het eindstation van de dood of de Perrera. Iedereen kan z'n hond zomaar in het dodingsstation afgeven, er hoeft geen reden opgegeven te worden. 

Wachten op de dood, 10 dagen lang, meestal zonder eten, soms zelfs zonder drinken. Leven ts hun eigen uitwerpselen en ts de kadavers van diegenen die door ontbering reeds gestorven zijn 10 dagen zonder medische zorgen, gekwetst of pijn, een dierenarts, komt er niet aan te pas. En dan is het zover ... de 10e dag ... Laten inslapen met een spuitje gebeurt zelden, … doodknuppelen, schoppen en slagen, tot levend in de verbrandingsoven gooien, het kan allemaal.

Jachthonden

Het leven van een jachthond (vaak galgo's en podenco's) staat gelijk aan een leven in de hel ...
Een hel zonder liefde, een leven op water en brood. Samen met hun lotgenoten samen in een oude schuur of garage, vaak zonder of met weinig daglicht. Of in de open lucht, aan de ketting,  zonder beschutting tegen weer en wind.

Af en toe opgehaald worden om te gaan jagen, voor het plezier van de baas, met een hongerig maagje. Bij goede prestatie kunnen hun levensdagen nog even blijven duren, maar bij minder goede prestatie of op het einde van het jachtseizoen, dan begint de gruwel pas echt.

Ophangen, levend verbranden, doodknuppelen, verminken, uit de wagen gooien, achter de wagen aanslepen, achterlaten in een diepe put of verlaten plek om stilletje te sterven van honger en dorst ... Het lot van vele galgo's en podenco's in Spanje, nog steeds vandaag de dag !

Advertentie tegen mishandeling (wind)honden