Adoptieverhalen
Dit is het verhaal van een mooie Galgo die toch niet zo makkelijk te plaatsen was, maar uiteindelijk toch zijn Gouden Mandje gevonden heeft…
…februari 2016
Herwig was samen met enkele Galgo Aid-vrijwilligers op bezoek geweest in Arca de Noe en bracht Teo mee naar huis. Onze nieuwe opvanghond heeft een zwaar leven achter de rug. Gevonden met een zware ketting om zijn hals, vastgebonden aan een kooi met amper bewegingsvrijheid.
Na een lange reis met veel vertraging (omdat de honden op de vlucht naar Luik gezet waren) kwam hij uiteindelijk in Zaventem aan. Teo was zo angstig en onder de indruk dat hij niet uit zijn transportkooi durfde te komen.
Eenmaal thuis zocht hij zijn schuilplaats in een mandje in onze slaapkamer, waar hij zich beschut en veilig voelde. Hij genoot duidelijk van de aandacht en de knuffels. Stilaan probeerden we zijn domein uit te breiden door zijn etensbak verder en verder van de mand weg te plaatsen. Zo werd onze man zekerder en zekerder in huis en bloeide stilaan open. Alles buitenshuis was echter zeer beangstigend. Wij wonen in het centrum van Antwerpen en al de drukte, de mensen en het verkeer maakten het bijna onmogelijk om met hem te gaan wandelen. Ook meegaan met de auto was in het begin het probleem, hij kwijlde alles onder van de stress. Eenmaal in de natuur, genoot hij wel duidelijk van het wandelen.
Ondertussen hadden we ook een tweede zorgenkindje in huis: Rosauro die met een gebroken achterpoot aan zijn bench gekluisterd was. Lieve Teo was en fantastische gezelschap hond voor hem, hij week geen duimbreed van de bench en was dolgelukkig als Rosauro er eens uit mocht. Jammer genoeg had hij aan zijn goede vriend geen steun buiten om zijn angst te overwinnen.
Daarom werd, in samenspraak met de adoptieverantwoordelijken, beslist om Teo naar een ander opvanggezin te doen. Met spijt in ons hart, maar wetende dat dit beter zou zijn voor hem, namen we afscheid van onze lieve vriend.
Patricia en Herwig
Teo, de prachtige gespierde Galgo kon maar niet aarden in de drukke Antwerpse stad. Binnenshuis deed hij het fantastisch bij zijn opvanggezin evenals op wandelingen in de natuur maar de drukte van de Antwerpse Koekestad was niks voor hem dus werd er beslist om hem over te plaatsen in opvang naar een iets rustiger wonend opvanggezin en zo kwam hij uiteindelijk bij mij terecht.
Teo was in het begin wat onzeker en kwam ook terecht in een grotere roedel waar zowel kleine als grotere hondjes woonden. Voor hem was dit uiteraard ook een heel grote aanpassing. Vanaf dag 1 was hij heel lief en knuffelde hij heel graag met mij maar na een tijdje werd duidelijk dat Teo zich heel ongelukkig voelde in de grote roedel wat uiteraard voor de nodige frustraties zorgde bij hem en binnen de rest van de roedel wat eigenlijk best te begrijpen viel aangezien hij zijn leven in Spanje had doorgebracht aan een ketting om te waken. Hij had nooit geen hondentaal geleerd waardoor hij die ook niet begreep.
Ik vond het vreselijk te zien dat hij ondanks alles zich niet goed in zijn vel voelde waardoor we uiteindelijk hebben moeten opteren om hem onder te brengen in een hondenpension zodat hij eindelijk een plekje voor hem alleen had en terug tot rust kon komen.
De mensen van het hondenpension gingen aan de slag met hem en wonder boven wonder leerde hij daar wat hondentaal. Hij voelde zich zeer op zijn gemak en werd ook heel graag gezien door de eigenaars van het hondenpension. Hij kreeg daar alles wat hij nodig had van warmte, liefde en aandacht maar uiteraard was dit maar een tijdelijke oplossing en gingen we dus op zoek voor hem naar een gezin waar hij gelukkig mocht zijn als hond alleen.
Bij Rita en Victor hebben we dit ultieme gouden mandje uiteindelijk ook gevonden want hij heeft daar na één jaar in opvang uiteindelijk meer dan zijn gouden mandje gevonden. Wij wilden hem niet opgeven en we zijn nog altijd dolgelukkig dat we hebben volgehouden voor hem want hij verdiende het dubbel en dik. Hij heeft bij Rita en Victor gevonden wat hij zocht: veel warmte, liefde, aandacht en een plaatsje voor hem alleen. Teo is volledig opengebloeid en voelt zich duidelijk dolgelukkig.
Ingrid VN
Een paar jaar geleden, ben ik in contact gekomen met Galgo Aid door mijn collega, zij had een windekindje geadopteerd. Door de verhalen dat zij vertelde was ik nieuwsgierig om er meer over te weten te komen. Door al surfend op de site van Galgo Aid te gaan kijken, zag ik de foto’s en door de verhalen te lezen dacht ik, als er een hond in huis komt zou een adoptie hondje de keuze zijn. Door overleg met mij echtgenoot en wandelingen te doen met deze vereniging, voelde dat zeer goed aan. We zijn gaan kijken op de site en daar stond Teo, ik dacht bij mezelf, die lieverd zou ik graag beter leren kennen. Door dat Teo niet met een grote roedel kon, en, een beetje dominant was, heeft het bijna een jaar geduurd voor een gouden mandje.
Op de Valentijnswandeling van 19 februari 2016 in Heldergem, mochten we zelf met hem gaan wandelen en daar, heeft hij ons hartje gestolen hij keek met blinkende bruine oogjes en het klikte meteen. De volgende dag, hebben we een afspraak gemaakt met de vereniging via Ingrid voor bij ons thuis te komen kijken of, de omheining hoog genoeg was (1,80m).
Door wat aanpassingen, was het licht op groen gezet. We waren in blijde verwachting, we konden nu zorgen voor alle benodigdheden zoals, een goed bedje, en de dingen die hij nodig had voor een goede thuis. Hoe korter de datum naderde, hoe spannender het was.
Op 11 maart was het zover, we zijn met Ingrid, de opvangmama, Teo gaan halen. De ontmoeting was een beetje bangelijk voor hem, met vragende oogjes, waar ga ik nu naar toe gaan en wat gaat er gebeuren? In de auto was hij ook een beetje bang. Als we thuis gekomen zijn, eens uit de auto, had hij zijn mandje gevonden.
Door een beetje geduld na vier dagen, is er een deurtje opengegaan en is Teo open gebloeid. We wandelen met hem tweemaal een 1h30’ per dag en s avonds vraagt hij zelf om in de tuin nog is te spurten “alle remmen los” dus met andere woorden zonder leiband en zijn knuffel met ons te delen. Daar geniet hij enorm van. Nu een maand verder, is hij helemaal open gebloeid, het is echt een tof kereltje, we geven hem veel liefde maar, we krijgen dubbel zoveel terug.
Kortom: hij is vriendelijk, attent en toch waakzaam, wij zijn heel blij met onze nieuwe familielid.
Nog een dikke merci aan de vereniging Galgo Aid, Patricia en Herwig, Ingrid en het dierenhotel ”De Hoeve” die hem van in het begin in goede banen heeft geleid.
Rita, Vic en Stef
Wil je graag een hond helpen maar heb je geen plaats om hem/haar een gouden mandje te geven? Maar je ziet het wel zitten je steentje bij te dragen om een hond in nood te helpen en deze een nieuwe start te kunnen geven? Dan kan je ook een donatie doen. Dit kan via onderstaande link.
Galgo Aid Europe VZW
Bredabaan 938
2990 Wuustwezel
KBO nr.0882.333.774
RPR Antwerpen
Please don’t copy or reproduce any materials or images found on this website without written permission.
2023 © Galgo Aid Europe VZW All Rights Reserved. Privacybeleid - Cookiebeleid
